Od dziecka występowała jako tancerka. Na wielkim ekranie zadebiutowała w 1925 roku w niewielkiej rólce w filmie "The Street of Forgotten Men". Ze względu na kolejne angaże, które nie przynosiły jej satysfakcji oraz wprowadzenie dźwięku w kinie, Brooks zdecydowała się w 1928 opuścić Hollywood i wyjechała do Europy. Do powrotu do grania namówił ją niemiecki reżyser G. W. Pabst, który zaproponował jej role w "Puszce Pandory" i "Dzienniku upadłej dziewczyny", które w dużej mierze opierały się na aktorstwie Brooks i dowodziły, że nieme produkcje mogą oddziaływać w sposób erotyczny (w niektórych krajach mogły być wyświetlane tylko w wersjach złagodzonych). Po tym sukcesie Louise postanowiła wrócić do Hollywood, gdzie przyjęto ją bardzo chłodno. Zagrała w kiepskim westernie "Puste siodła", w innym filmie jej sceny wycięto. Jej ostatnim obrazem był "Overland Stage Raiders", w którym zagrała u boku Johna Wayne'a. Potem wyjechała do Nowego Jorku, gdzie krótko pracowała w nocnych klubach. W latach 50. zainteresowała się teorią filmu, co zaowocowało kilkoma książkami na ten temat, a także autobiografią - "Lulu w Hollywood" (wydana w 1982 roku). Aktorka była zamężna dwa razy. Zmarła na atak serca w wieku 78 lat.