Program dokumentalny śledzący poczynania polskich podchorążych  szkół oficerskich na terenie całego kraju.

Dramatyczna historia dwóch okaleczonych fizycznie i psychicznie weteranów wojny w Afganistanie, starających się normalnie żyć, opowiedziana z punktu widzenia żołnierza i żony. Tomek chciałby wziąć udział w zawodowej walce kickbokserskiej, a Franek, po kilku próbach samobójczych, żyje wyłącznie dla dzieci.

Kamil rusza na Bliski Wschód, aby poznać swojego ojca Ilhama Al Madfai, twórcę arabskiej muzyki folkowej i lokalną gwiazdę.

Ukraińskie miasto Humań to miejsce, gdzie spotykają się przedstawiciele dwóch światów. Z jednej strony Żydzi, którzy całymi tłumami przyjeżdżają tutaj na grób cadyka Nachmana, aby świętować Rosz ha-Szana, czyli początek roku. A z drugiej lokalna społeczność - wielu jej członków będących wyznania prawosławnego otacza kultem Maksyma Żeleźniaka i Iwana Gontę, pogromców Polaków i Żydów. Na styku różnych tradycji i interesów zaczyna coraz bardziej iskrzyć. Miejscowi zarzucają gościom panoszenie się i zawłaszczanie przestrzeni. Goście oskarżają miejscowych o antysemityzm i prowokowanie konfliktów. Dokumentalista Krzysztof Kopczyński przygląda się całej sytuacji w cierpliwy i wnikliwy sposób. Zaznacza wszystkie niuanse i rysuje dla niej szeroki kontekst. Pozwala mówić Ukraińcom o krwawej historii regionu i wysłuchuje opowieści Żydów o duchach zwanych dybukami.

Ów dokument - tematyczny, labiryntowy przewodnik po losach Brunona Schulza połączy i zderzy wątki biograficzne z artystycznymi. Poprowadzi nas śladami tajemnic, rękopisów, rysunków, kobiet. Wspomnienia świadków uzupełni obrazami z pogranicza schulzowskiej jawy i snu. Los Brunona Schulza jako artysty i człowieka opowiedziany jest na dwu przeciwstawnych planach, wykorzystuje dwie - pozornie sprzeczne - metody filmowej narracji. Wizyjność sztuki wyobraźni konfrontuje z dokumentem i relacjami uczestników biografii nierozumianego za życia i nieprzystosowanego doń artysty. O Schulzu postrzeganym przez świat - jako nauczycielu rysunku, mężczyźnie, pisarzu, ofierze niemieckiej przemocy - opowiedzą świadkowie tamtych zdarzeń. O Schulzu postrzegającym świat - jako twórcy, autorze "Xięgi bałwochwalczej" i "Sklepy cynamonowe" autorzy filmu opowiadają niejako "z brzucha" jego talentu, wchodząc do wnętrza jego wyobraźni i artystycznego wszechświata. Dokumentalnej relacji towarzyszą animacje, których autorem jest Marcin Podolec.

Filmowa opowieść o ojcu i synu: urodzonym na Kubie muzyku Jose Torresie, który w Polsce znalazł swoją drugą ojczyznę, oraz jego synu Tomku, który - wychowany w Polsce, odkrywa teraz swoje kubańskie korzenie. Tłem opowieści o ich indywidualnych losach jest najnowsza historia Polski i Kuby, dwóch krajów naznaczonych przez komunizm, które jednak wybrały z czasem inne drogi: podczas gdy Polska odradza się po transformacji ustrojowej, Kuba pogrąża się w skostniałym systemie. Jose Torres poznał oba te oblicza komunizmu, ich podobieństwa i różnice. Do Polski przyjechał bowiem w 1981 r. Ożenił się z Polką, Izabelą, studiował we Wrocławiu, odnosił już tutaj pierwsze sukcesy jako muzyk. Nie podobało się to władzom Kuby, które usiłowały rozdzielić małżonków i podstępem ściągnęły Torresa na łono ojczyzny. Aby móc zobaczyć swego pierworodnego syna, który w tym czasie się urodził, z kolei Jose musiał uciec się do wybiegu. Jego chwilowy wypad do Polski trwa do dziś. Od tamtego czasu nie był na Kubie, gdzie zostawił wszystkich krewnych. Ale z Izą stworzył szczęśliwy dom w naszym kraju, doczekał się także drugiego syna, stał się popularnym i cenionym artystą. Za to na Kubę pojechali Iza i starszy syn Tomek, którzy zabrali ze sobą nagrany na wideo list Jose do jego rodziny w Hawanie. Liczni krewni, którzy nie widzieli go od ćwierć wieku, mają okazję chociaż w ten sposób ujrzeć go i posłuchać, nacieszyć się jego szczęściem i sukcesami. Bo im samym życie nadal upływa znacznie dramatyczniej. W filmie przeplatają się nagrane w Polsce autobiograficzne wspomnienia Jose i zarejestrowane na Kubie relacje Izy. Jednym towarzyszą sceny z życia Jose w Polsce (koncerty, jubileusz 25 - lecia twórczości, próby, spotkania z przyjaciółmi), tym drugim zaś sceny z pobytu Izy i Tomka na Kubie. Spoiwem obu wątków są archiwalia i zdjęcia z okresu, o którym opowiadają (z Kuby lat 60. i z Polski początku lat 80.). Dodatkowo Tomek, również muzyk, jak ojciec i wielu kubańskich krewnych, nagrywa dla ojca amatorską kamerą dziennik z podróży. Każdego dnia opowiada, kogo z rodziny właśnie poznał i co nowego zobaczył, co mu się podoba, co go zaskakuje. A także co sprawia, że jednym z jego idoli jest legendarny Che Guevara. Ilustrację muzyczną filmu stanowi oczywiście muzyka skomponowana i grana przez Jose i Tomka Torresów.