Historia tragicznej miłości młodego mężczyzny narodowości polskiej z Frampola do koleżanki, również Frampolanki, pochodzenia żydowskiego. Florian i Gołda zostali wywiezieni w stronę Biłgoraja, do lasu, gdzie zostali rozstrzelani.
Osią scenariusza tego filmu jest dychotomia: człowiek i jego dzieło. Człowiek to Ignacy Prądzyński − generał, inżynier, fortyfikator, genialny strateg i budowniczy. Dzieło to Kanał Augustowski − jeden z polskich cudów techniki, działający od blisko dwustu lat zabytek, od lat przygotowywany do wpisu na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO. I człowiek i jego dzieło są wprawdzie obecne w świadomości historycznej Polaków, nawet rozpoznawalne, ale Ignacy Prądzyński kojarzony jest głównie z Powstaniem Listopadowym, sytuowany gdzieś pomiędzy Chłopickim, Skrzyneckim i Bemem, zaś Kanał Augustowski znany głównie jako wakacyjna atrakcja turystyczna często lokowany bywa gdzieś na Mazurach.
Dokument, przywołujący postać głowy przedwojennego Kościoła Ewangelickiego, biskupa Juliusza Bursche, który - podobnie jak i jego cała Rodzina, nie tylko nie dał się skusić na współpracę z niemieckim okupantem, ale który - świadomie - wybrał męczeńską śmierć polskiego patrioty.
Wzruszająca opowieść o wojennej historii Polski ukazana przez pryzmat krótkiego życia Grażyny Chrostowskiej – pochodzącej z Lublina poetki, przedstawicielki pokolenia Kolumbów i działaczki podziemnego ruchu oporu w okresie II wojny światowej. Chrostowska zaaresztowana w 1941 r. trafiła do lubelskiego więzienia na Zamku, a następnie do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Tam, razem ze współwięźniarkami, przeżywała gehennę nazistowskiej kaźni. Jednocześnie też uciekając w świat sztuki i pisząc wiersze, budowała własną przyspieszoną dojrzałość, zaś współtowarzyszkom na przekór nieludzkim warunkom obozowego życia dawała cień nadziei na zmianę losu. Film bogaty w warstwie wizualnej o fabularne ilustracje, przeplatany jest wypowiedziami obozowych współwięźniarek, historyków i członków rodziny bohaterki.
Bohaterami reportażu są trzej bracia Stefan, Józef i Zygmunt Pomarańscy. Ich losy są jakże typowe dla owego fenomenu pokolenia wskrzesicieli Niepodległej. Służba w Legionach i Polskiej Organizacji Wojskowej, wojna polsko-bolszewicka, praca i działalność społeczna w międzywojniu, a później dramatyczny rok 1939, konspiracja i tragiczny koniec w hitlerowskich kacetach. Józef Piłsudski mawiał o nich moi ulubieni żołnierze i zapewne czekała ich świetlana wojskowa przyszłość w II Rzeczpospolitej, gdyby nie zdjęli mundurów i nie postanowili służyć Polsce codzienną sumienną pracą, której tak wiele było w młodej ojczyźnie.
Fabularyzowany dokument o formacji wojskowej złożonej z ochotników, która powstała podczas I wojny światowej z inicjatywy Romana Dmowskiego. Jej żołnierze zakładali błękitne mundury, dzięki czemu formacja zyskała przydomek Błękitnej Armii. Ostatnim dowódcą formacji był gen. Józef Haller.
W historii Lublina, wiele jest przykładów działania wybitnych osobowości. Jedną z nich jest ostatni wojewoda lubelski II Rzeczypospolitej – Jerzy Albin de Tramecourt, zamordowany przez Niemców jesienią 1939 roku w nieznanych dotąd okolicznościach. Autorzy filmu postawili sobie za cel wydobycie z zapomnienia postaci Jerzego Albina de Tramecourt. Był to człowiek od najmłodszych lat związany z ruchem niepodległościowym, bohaterski legionista, wybitny żołnierz, społecznik, wreszcie starosta wileńsko-trocki i radomski, później wicewojewoda poleskiego, a od września 1937 roku do tragicznej śmierci w 1939 roku, wojewoda lubelski. Dzięki dostępowi do unikalnego archiwum rodzinnego, zilustrowany został nie tylko życiorys bohatera filmu ale i życie Lublina, od początku XX wieku do 1940 roku.
Opowieść o życiu Heleny Jaroszewicz, polskiej działaczki niepodległościowej oraz społecznej w okresie II Rzeczypospolitej. Była politykiem, posłem na Sejm i senatorem w II RP. 15 kwietnia 1940 roku aresztowana przez Gestapo, więziona na Pawiaku i stracona w zbiorowej egzekucji w Palmirach.
W latach 1941-1943 działaniami realizowanego przez Heinricha Himmlera Generalnego Planu Wschodniego objęto ponad 100 tys. mieszkańców Zamojszczyzny Polegał on na tworzeniu dla Niemców "przestrzeni życiowej" na wschodzie. Zakładał wysiedlenia i eksterminację mieszkańców terenów Zamojszczyzny. Dzieci o cechach aryjskich miały być zgermanizowane w niemieckich rodzinach. Z ponad 30 tys. małych mieszkańców Zamojszczyzny kilkanaście tysięcy przesiedlono w głąb Rzeszy. Po wojnie wróciło z nich do Polski zaledwie 800. Zamojszczyzna była jednym z pierwszych niemieckich terenów osiedleńczych w Generalnym Gubernatorstwie i jednym z pierwszych objętych masowymi wysiedleniami. Akcja wysiedleńcza rozpoczęła się w nocy z 27 na 28 listopada 1942 r. w Skierbieszowie.
Ksiądz Piotr Ściegienny był działaczem społecznym, spiskowcem i radykalnym przywódcą Związku Chłopskiego. Przeszedł do tradycji i legendy polskich ruchów niepodległościowych. Jego imię noszą ulice i szkoły, lecz życie a zwłaszcza dokonania pisarskie są mało znane. Zamiarem autora filmu jest przybliżenie sylwetki tego niezwykłego, kontrowersyjnego człowieka. Tryptyk „Ewangelia i bunt" to film dokumentalny oparty na tekstach lektorskich, partiach narratorskich oraz inscenizacjach z udziałem aktorów i statystów. Inscenizacje służyć mają nadaniu opowieści filmowej większej dynamiki i dramaturgii, oddać klimat czasu, przemówić do wyobraźni widza. Partie lektorskie to przede wszystkim fragmenty pism księdza Ściegiennego, jego zeznań i wspomnień.