Film o wybitnym szkoleniowcu polskich bokserów, Fiodorze Łupinie.

Bohaterki dokumentu reprezentują dwie strony politycznego podziału naszej kraju.

Film ukazuje nieznane aspekty powstania w warszawskim getcie. Przede wszystkim: udział w walkach Żydów ortodoksyjnych oraz polskich organizacji konspiracyjnych. Nad placem Muranowskim powiewają dwie flagi: polska i żydowska. Na fladze żydowskiej błękit, który jest kolorem Tronu Chwały, symbolizuje właśnie ortodoksów. Ci na rozkaz rabina Menachema Ziemby przystąpili do walki dla uświęcenia Imienia Bożego. Biel, symbolizująca sprzeciw wobec asymilacji, odnosi się do Żydowskiego Związku Wojskowego. Tworzą go m.in. rewizjoniści z Betaru, a także rewizjoniści maksymaliści z Palestyny, którzy dążą do wyzwolenia żydowskiej ojczyzny spod panowania Brytyjczyków. W najgłębszej konspiracji powstają komórki Irgun Cwai Leumi (hebr. , Narodowa Organizacja Wojskowa), a żydowskich terrorystów szkoli przede wszystkim polskie wojsko. To oni stworzą zalążek Żydowskiego Związku Wojskowego. Obok flagi żydowskiej flaga polska. Biel na fladze to czystość serca, czerwień to krew przelana za ojczyznę. Z ŻZW współpracują polskie organizacje konspiracyjne: Zbrojne Wyzwolenie, Organizacja Wojskowa Korpus Bezpieczeństwa, strażacka Skała. W filmie po raz pierwszy wypowiadają się świadkowie należący do tych organizacji. "Tora i miecz" pokazuje także propagandowe wykorzystanie powstania w warszawskim getcie, które już od 1945 r. służyło do przykrycia powstania warszawskiego. Po kilkudziesięciu latach manipulacji trudno stworzyć wiarygodną wizję wydarzeń. Dlatego wizerunek Pawła Frenkla, legendarnego dowódcy ŻZW, odtwarza się z portretu pamięciowego. Mimo tworzenia w ostatnich latach mitu Warszawy dwóch powstań (żydowska i polska flaga nad placem Muranowskim) relacje o pierwszorzędnej wadze, zarówno polskie, jak i żydowskie, do dziś nie są brane pod uwagę w badaniach historycznych. Te właśnie świadectwa (dziennik rabina Hilela Seidmana i relacja Tadeusza Bednarczyka z komendy głównej OW - KB) zostały zacytowane w syntetycznej wizji historii warszawskiego getta - z uwzględnieniem wielu faktów, o których historia do tej pory milczała.

Znani spikerzy i lektorzy wspominają swoją pracę z Lucjanem Szołajskim.

Wyobraźmy sobie, że Casanova lub Don Juan stają się profesorami szacownej uczelni, na której wykłada się teorię i praktykę... uwodzenia. Czy może ono stać się dyscypliną naukową? Pewnie niebawem tak. Dziś jest już bowiem przedmiotem poważnych szkoleń, za które zainteresowani nauką płacą niemałe sumy. Film prezentuje fenomen szkół uwodzenia poprzez obserwację przykładowego obozu treningowego, na którym trener wpaja swym podopiecznym techniki zdobywania kobiet. Czy teoria przekłada się na praktykę? Odpowiedzi na to pytanie dostarczają nam zrealizowane przy pomocy ukrytych kamer zdjęcia z galerii handlowych oraz nocnych klubów. Techniki uwodzenia są, jak twierdzą ich krytycy niezdrowym elementem skomercjalizowanej, spauperyzowanej kultury i mogą ponoć nawet okaleczać stosujących je mężczyzn. Ułatwiają im szybkie zdobywanie partnerek seksualnych, ale czy w konsekwencji nie utrudniają budowania trwałej relacji emocjonalnej, czyli związku opartego na miłości? Obserwując widoczne w życiu prywatnym bohaterów efekty szkolenia, film stara się dociec czy uczniowie obozów uwodzenia więcej zyskują czy jednak więcej tracą podejmując naukę na tego typu treningach.

Film opowiada o dramatycznych wydarzeniach związanych  z wyborami prezydenckimi na Białorusi. Przedstawia walkę młodych Białorusinów przeciwko reżimowi Łukaszenki. Konspiracyjne akcje, demonstracje, brutalna pacyfikacja społecznego protestu pokazane są od środka, z punktu widzenia młodych opozycjonistów. Dzięki temu powstał bardzo emocjonalny obraz politycznej sytuacji w ostatnim totalitarnym państwie w Europie.