Niki Lauda

Zmarł w Zurychu (Szwajcaria), gdzie był poddawany dializie. Został skremowany i pochowany w Wiedniu (Austria).

W 2005 i 2008 roku przeszedł zabieg przeszczepienia nerek, a w 2018 roku miał operację transplantacji płuca.

Wydał następujące książki:
- 1975 r. - "The Art and Science of Grand Prix Driving";
- 1978 r. - "My Years With Ferrari";
- 1984 r. - "The New Formula One: A Turbo Age";
- 1986 r. - "Meine Story";
- 1996 r. - "Das dritte Leben".

Podczas wyścigu o Grand Prix Niemiec, odbywającego się 1 sierpnia 1976 roku na torze Nürburgring, jego bolid wypadł z trasy i zapalił się. Skutkiem tego wypadku były dotkliwe poparzenia całej głowy, trwałe uszkodzenie płuc oraz utrata większej części prawego ucha.

Ze związku pozamałżeńskiego ma syna Christopha (ur. 1982 r.).

Jego największe sukcesy w wyścigach samochodowych to:
- 1970 r. - zwycięstwo w Diepholz SRP/GT;
- 1971 r. - drugie miejsce w wyścigu 6 hours of Nürburgring, zwycięstwo w Taurenpokal Salzburgring;
- 1972 r. - trzecie miejsce w wyścigu 4 hours of Zandvoort, trzecie miejsce w wyścigu 9 hours of Kyalami;
- 1973 r. - zwycięstwo w wyścigu 24 hours of Nürburgring, zwycięstwo w wyścigu 1000 km of Spa Francorchamps, zwycięstwo w wyścigu 4 hours of Monza;
- 1974 r. - zwycięstwo w wyścigu 4 hours of Zandvoort;
- 1975 r. - mistrzostwo świata Formuły 1;
- 1976 r. - drugie miejsce w mistrzostwach świata Formuły 1;
- 1977 r. - mistrzostwo świata Formuły 1;
- 1979 r. - mistrzostwo BMW M1 Procar;
- 1984 r. - mistrzostwo świata Formuły 1.