Chea Samy była w latach 30. XX wieku wybitną solistką królewskiego zespołu tanecznego, działającego na dworze kambodżańskiego Pałacu Królewskiego. Była też przybraną matką Salotha Sara, który później przyjął imię Pol Pot. Po wyjściu za mąż za starszego brata dyktatora - urzędnika niskiego szczebla na dworze królewskim, opiekowała się chłopcem jak własnym synem. Stracili kontakt, gdy ten, po ukończeniu studiów, zniknął w podziemiu. W 1975 roku, podobnie jak miliony innych Kambodżańczyków, została wypędzona na pola ryżowe. Dopiero po trzech latach przymusowej pracy dowiedziała się, że Pol Pot to chłopiec, którego kilkadziesiąt lat wcześniej wychowywała. Jako jedna z nielicznych tancerek zdołała przetrwać jego dyktaturę. Wróciła do Phnom Penh jako nauczycielka tańca, pielęgnując w ten sposób wiedzę o tradycyjnej sztuce. Jedną z jej pierwszych uczennic była Sophiline Cheam - uznana współczesna choreografka, której zespół wykorzystuje wydarzenia z przeszłości Kambodży w swoich układach tanecznych. Związek Pol Pota z klasycznym tańcem kambodżańskim może tłumaczyć, dlaczego ofiarą brutalnych rządów Czerwonych Khmerów padali zwłaszcza artyści i intelektualiści, których przywódca - jak na ironię - znaczną część swojego dzieciństwa spędził w pałacu królewskim, a dzięki tańcowi zyskał dostęp do szkolnictwa wyższego.
Aby zdobyć fundusze na badania, naukowczyni przyjmuje propozycję udziału w eksperymencie: przez trzy tygodnie ma mieszkać z humanoidalnym robotem, stworzonym po to, by ją uszczęśliwić.
Tytułowy Nosorożec to młody mężczyzna, mocny i sprawny fizycznie, wyjątkowe połączenie siły, spokoju i lekkomyślności. Po raz pierwszy spotykamy go na ulicach małego postsowieckiego miasteczka, które odegrało kluczową rolę w kształtowaniu jego charakteru. Obserwujemy, jak dorasta na tle wzlotów i upadków swojego życia rodzinnego. Kolejne wydarzenia z jego życia przebiegają według schematu wspólnego dla epoki życia sowieckiego: jeść lub być zjedzonym, bić lub być bitym. Nosorożec, odważny i fizycznie potężny, szybko awansuje w hierarchii lokalnego gangu przestępczego, stając się wkrótce jego przywódcą. Ale nie jest to kariera bez katastrofalnych błędów z jego strony.
Niemiecki dziennikarz Paul Jensen (Moritz Bleibtreu) jedzie do Moskwy, by odświeżyć wizerunek bulwarowej gazety swojego mentora, Alexeja Onjegina (Rade Šerbedžija). Poznaje tam i zakochuje się w tajemniczej Katji (Kasia Smutniak), dzięki której zaczyna widzieć Rosję nieco szerzej, niż tylko w ramach gazety. Jednak po napisaniu politycznego artykułu dziewczyna ginie, a Paul uznany zostaje za sprawcę zamachu. Mężczyzna musi w pojedynkę dociec prawdy o zabójstwie.
Po ośmiu latach niewoli w Iraku sierżant korpusu piechoty morskiej powraca do Stanów Zjednoczonych jako bohater. Agentka CIA podejrzewa, że może on planować zamach terrorystyczny.