Polacy są mało wymagającą widownią, skoro oglądalnością dają dowód talentów tego twórcy. A twórca Krzemieniecki, który doprawił sobie trędi-gębę w postaci "Vegi" (taka gęba zapewne sprawdza się w warszawsko-lansiarskich knajpach), nic oprócz łechtania niskich wymagań widowni do zaproponowania nie ma.
Obejrzałem w swoim życiu parę odcinków seriali twórcy i znudzony oraz zażenowany ich banałem, irytującym zmanierowaniem, zapełniającym mielizny fabuł, oglądać przestałem. Być może jestem nieco zbyt surowy, być może zatrzymałem się na serialowych etapach "Stawki większej niż życie", "Miasteczka Twin Peaks" albo "X Files" i geniuszu trędi-lansiarskiego Vegi zrozumieć nie jestem w stanie.
Najnowszy serial, którego premierowy odcinek obejrzałem był dzisiaj, również jakoś nie nastraja mnie entuzjastycznie wobec twórcy. Znowu - policjanci, pod nosem bełkoczący drętwe, banalne kwestyjki, obarczeni jakimś tam brzemieniem doświadczeń życiowych.
Sama intryga pierwszego odcinka - też jakoś na kolana mnie nie powaliła. Rozwiązanie akcji (via metafizyka) zapewne podyktowane było koniecznością zmieszczenia się w przewidzianym czasie trwania odcinka. Również nawiązania do Lyncha pachną kompleksem prowincjonalnego epigona, szukającego swojego miejsca w świecie.
I to określenie, korespondujące z obciachowym już pseudonimem twórcy, wydaje mi się być najlepszą konkluzją mojej krótkiej recenzji działalności twórcy.