Piotr Sędzikowski

7,0
7 ocen zdjęć
9 filmów
Online
Film o zabytkach architektury znajdujących się na terenie Kotliny Jeleniogórskiej, w ciągu dziesięciu wieków. Od średniowiecza przedstawiciele znamienitego rodu Schaffgotschów byli częścią historii Kotliny Jeleniogórskiej. Przez stulecia ród ten wywierał wpływ na okolicę i brał udział w najważniejszych wydarzeniach każdej epoki. Zamki, dwory, pałace, wielkie posiadłości ziemskie wszystko to znajdowało się w posiadaniu tego sławnego rodu. Do dzisiaj możemy podziwiać siedziby rodowe Schaffgotschów: zamek Chojnik, pałac w Sobieszowie, pałac w Cieplicach, pałac w Czernicy i dwór Czarne. W filmie sylwetki niektórych panów na Chojniku i w Cieplicach: Gotsche II, Hansa Ulryka, Jana Nepomuka, Leopolda Schaffgotscha. Przez pryzmat konfliktów nawiedzających mieszkańców zamków, dworów i pałaców została opowiedziana również historia regionu.
Online
Dokument przedstawia poszukiwania i nadzieje, które wywołała sensacyjna informacja o znalezieniu "Złotego pociągu".
Online
Opowieść o mieszkańcach Domu Opieki Społecznej w Nielestnie. Są nimi dorośli, niepełnosprawni intelektualnie mężczyźni. Każdy z nich ma swoją niezwykłą, czasem dramatyczną historię. Raz w roku odbywa się tam bardzo wyczekiwany, prawdziwy bal! Są tańce i suto zastawione stoły. Przygotowania do balu trwają wielu tygodni. Panowie uczą się tańców i dobrych manier. Atrakcją wieczoru jest zespół muzyczny składający się z podopiecznych DOS.
Online
Historia gazownictwa na Dolnym Śląsku od samego początku związana jest z Wrocławiem. To właśnie tutaj, w stolicy Dolnego Śląska, zapłonęła pierwsza lampa gazowa. W 1843 roku właściciel restauracji "Złota Kaczka", jako pierwszy w historii miasta, oświetlił lampą gazową swój lokal, wzbudzając powszechne zainteresowanie, zwłaszcza wśród hotelarzy. Ogromne zapotrzebowanie na gaz, jakie pojawiło się po tym wydarzeniu, skłoniło Magistrat Miasta Wrocławia do podjęcia decyzji o budowie gazowni wraz z siecią rozprowadzającą. Jasno oświetlone miasto miało poprawić bezpieczeństwo. 19 kwietnia 1845 roku władze Wrocławia podpisały umowę na budowę gazowni miejskiej przy obecnej ulicy Tęczowej i na oświetlenie miasta latarniami gazowymi. Wykonawcami zlecenia byli dwaj prywatni przedsiębiorcy, którzy zyskali tym samym 25 - letni monopol nie tylko na oświetlenie miasta, ale także na zaopatrywanie prywatnych odbiorców w gaz. W 1904 roku władze miasta podjęły decyzję o budowie zakładu gazowniczego na Tarnogaju. W owym czasie był on jednym z największych i najnowocześniejszych tego typu zakładów przemysłowych we Wrocławiu i w Europie. O lokalizacji w tym miejscu zdecydowała bliskość linii kolejowej łączącej Wrocław z Zagłębiem Górnośląskim, umożliwiająca szybką dostawę węgla do zakładu. Prace budowlane rozpoczęto na początku 1905 roku, a już w listopadzie 1906 roku ruszyła produkcja gazu. W styczniu 2003 roku, w związku z programem restrukturyzacji i prywatyzacji Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S. A. , została utworzona Dolnośląska Spółka Gazownictwa sp. z o.o. z siedzibą we Wrocławiu, w skład której weszły: Zakład Gazowniczy Wrocław, Zakład Gazowniczy Wałbrzych i Zakład Gazowniczy Zgorzelec. Obszar działania Zakładu Gazowniczego Wrocław nie uległ zmianie i obejmował byłe województwo wrocławskie i legnickie. 29 czerwca 2007 roku Dolnośląską Spółkę Gazownictwa przekształcono w Dolnośląskiego Operatora Systemu Dystrybucyjnego Sp. z o.o. , którego zadaniem była techniczna dystrybucja gazu. 30 października 2008 roku Dolnośląski Operator Systemu Dystrybucyjnego Sp. z o.o. przekształcony został w Dolnośląską Spółkę Gazownictwa sp. z o.o. Dolnośląska Spółka Gazownictwa sp. z o. o. , w skład której wchodzą trzy oddziały: Oddział Zakład Gazowniczy Wrocław, Oddział Zakład Gazowniczy Wałbrzych i Oddział Zakład Gazowniczy Zgorzelec, jest głównym i niemal wyłącznym dystrybutorem gazu na terenie Wrocławia.
Online
Fabularyzowany dokument opowiada o losach związanej ze Śląskiem Marii Teresy Oliwii Hochberg von Pless. To jedyny film dokumentalny związany z postacią bohaterki, a także cenny materiał edukacyjny, wspierającym poznanie tajemnic Dolnego Śląska wśród jego mieszkańców. Zdjęcia do filmu realizowane były w zamku Książ, w Szczawnie Zdroju, w Świebodzicach oraz Muzeum Zamkowym w Pszczynie. Wystąpili w nim przede wszystkim mieszkańcy Dolnego Śląska wyłonieni w castingach. W rolę Dolly, narratorki i przyjaciółki tytułowej Daisy wcieliła się aktorka Teatru Polskiego we Wrocławiu Aldona Struzik. W produkcji wzięły także udział cztery grupy rekonstrukcji historycznych. Łącznie na planie filmu wystąpiło ponad 240 osób.
Online
Dokument przedstawia tematykę obozową oczami współczesnych młodych kobiet i ich rówieśnic sprzed 65 lat, byłych więźniarek obozu Auschwitz - Birkenau.
Online
Bezdomny alkoholik Michał pragnie wyjść ze swojego nałogu i wyjechać do Szwecji, aby spotkać się z synem.
Online
Różni je prawie wszystko. Ale mają takie samo imię i nazwisko. Obie mieszkają w tym samym mieście. Ta młodsza postanowiła spotkać się w końcu z tą starszą. Połączyła je przyjaźń. Na początku października 1967 roku Ewa Radomska przyjechała do Wrocławia. Był samotna, zagubiona w obcym, dużym mieście, nie znała tam nikogo. Zaczynała studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Gdy przeglądała książkę telefoniczną, natrafiła na to samo nazwisko - Ewa Radomska, mgr artysta plastyk. Poczuła się pewniej, pomyślała o nieznajomej jak o kimś bardzo bliskim. Chciała zadzwonić, podzielić się swoim odkryciem, porozmawiać, ale była zbyt nieśmiała. Odłożyła tę rozmowę. Zdobyła się na nią dopiero po 30 latach. W życiu Ewy Radomskiej wiele się zmieniło. Skończyła studia, zaczęła pracować. Przeżyła małżeństwo, macierzyństwo i rozwód. Powróciły myśli o Ewie Radomskiej, plastyczce. Zapragnęła do niej zadzwonić i zebrała się na odwagę. Została przyjęta bardzo ciepło. Wkrótce dwie Ewy Radomskie spotkały się po raz pierwszy. Potem stały się sobie bardzo bliskie. Choć dzieli je różnica wieku, zaprzyjaźniły się. Znajomość z książki telefonicznej zmieniła się w piękną relację. Są sobie potrzebne.