Życie na popegeerowskich terenach na północy kraju, gdzie dorośli czują się oszukani i nie potrafią znaleźć pomysłu na siebie, a dzieci chcą polepszyć swój los i podejmują pracę jako przewodnicy turystyczni. Dzięki temu rozwijają się, zarabiają i wspierają nawzajem, mając nadzieję na lepszą przyszłość.

Bohaterami dokumentu są Józef i Basia - małżeństwo bezdomnych. Podczas swej włóczęgi spotykają różnych ludzi, starając się z ich pomocą znaleźć własny kąt.  Cały ich majątek mieści się w dwóch torbach, a gdy nie mają pieniędzy, szukają czegoś po śmietnikach. Śpią w zrujnowanych domach lub w lesie Po drodze opowiadają o swoim dotychczasowym życiu, wieloletniej bezdomności i swoim związku. Z tych rozmów wyłania się prosta prawda: to nie dom jest dla nich najważniejszy, ale to, że mogą być razem. Dopóki się kochają, wszystko co najlepsze jeszcze przed nimi.

Młody mężczyzna zostaje niesłusznie skazany za rzekomą napaść na staruszkę. W więzieniu stara się dołączyć do grupy grypsujących.