dramat opowiedziany jak thriller. Zajmująco, wartko, choć bez fajerwerków (i dobrze, bo po co?).
Film imponuje dbałością o scenograficzny detal, ostrością zdjęć. Wrażenie robi zima, która jest tu autentyczna. ale także wystrój domów i mieszkań, kostiumy, tak do bólu pospolite.
Film z puentą zbyt sensacyjną, ale szcelny, zapięty na ostatni guzik i ta dyscyplina formalna zasługuje na uznanie. Przy tym film jest znakomicie zagrany przez wszystkich aktorów, nawet epizodycznych (Polak we Francji, Arabowie, strażnik na parkingu).
Świetna robota.
I te "Barwy jesieni" Czerwonych Gitar na koniec - bomba!
"I kwiaty które zdobią pusty las...
na żółto drzewa maluje czas..."