Syryjskie Kobanî leżące przy granicy z Turcją zostało zajęte i zniszczone przez Państwo Islamskie. Po wyzwoleniu miasta dwudziestoletnia kurdyjska reporterka Dilovan założyła stację radiową, w której ona i jej przyjaciółka Biter opowiadają o sytuacji w obozach uchodźców, przeprowadzają wywiady z ocalałymi, bojownikami i muzykami. Ich programy uspokajają słuchaczy i zapewniają poczucie stabilizacji w czasie odbudowy; dzięki nim ludzie zaczynają nieśmiało myśleć o przyszłości. Film dokumentuje wydarzenia, które miały miejsce na przestrzeni trzech lat, zarówno podczas walk, jak i po ich ustaniu. Na tle targanego wojną Kobanî Dilovan odczytuje list do dziecka, które chciałaby kiedyś mieć, opisując życie swoich bliskich w mieście sterroryzowanym przez ISIS. Powoli Dilovan uczy się ponownie cieszyć życiem: słuchaniem muzyki, flirtem w parku i miłością.