Zanim trafił do kina studiował psychologię na Uniwersytecie w Rochester, był również komiwojażerem sprzedającym srodki czyszczące. Po raz pierwszy na ekranie pojawił się u boku Elizabeth Taylor i Marlona Brando w dramacie Johna Hustona "W zwierciadle złotego oka" [1966].

Po świetnej kreacji cynicznego reportera telewizyjnego Johna Cassellisa w jednym z najważniejszych dzieł okresu kontenstacji "Chłodnym okiem" [1969] Haskella Wexlera został okrzyknięty gwiazdą przyszłości. Niestety, seria słabszych filmów sprawiła, że nie udało mu się spełnić związanych z nim nadziei. Niejaką popularność zapewnił mu udział w serialach policyjnych "Banyon" [1972-1973] i "Nakia" [1974] (gdzie wcielił się w tytułowych bohaterów), jednak kolejne 20 lat spędził na graniu nieskomplikowanych ról w niskobdżetowych obrazach kinowych i w mało znaczących produkcjach telewizyjnych.

O tym , że jest aktorem o dużym, niewykorzystywanym dotąd potencjale przypomniał publicznośći i krytyce dopiero w 1997 r. - dzieki udziałowi dramacie kryminalnym Quentina Tarantino "Jackie Brown". Doskonale wykreowana przez Fostera postać Maxa Cherry'ego przyniosła mu nominację do Oskara i zapewniła kolejne interesujące propozycje [m.in. "Americam Perfect" (1997) Paula Charta, "Wściekłość" (1999) Jamesa D. Sterna i "Mulholland Drive" [2001] Davida Lyncha]. Sprawiły one, że jest obecnie jednym z najbardziej cenionych aktorów Hollywood,