Robert H. Goddard 

Robert Hutchings Goddard urodził się 5 października 1882 roku.
Był amerykańskim inżynierem, fizykiem i wynalazcą, któremu przypisuje się opracowanie i zbudowanie pierwszej na świecie rakiety napędzanej paliwem płynnym. Jest uznawany za jednego z ojców założycieli współczesnej astronautyki, wraz z Robertem Esnault-Pelterie, Konstantinem Ciołkowskim i Hermannem Oberthem.

Goddard urodził się w Worcester w stanie Massachusetts, jako syn Nahuma Danforda Goddarda i Fannie Louise Hoyt. Wkrótce po jego urodzeniu rodzina przeniosła się do Bostonu. Jako dziecko był zaciekawiony przyrodą. Badał niebo za pomocą teleskopu swojego ojca i obserwował latające ptaki. Aby dodatkowo wzmocnić naukowe zainteresowania Roberta, ojciec dostarczył mu nowy teleskop, mikroskop i prenumeratę magazynu Scientific American. Robert rozwinął dzięki temu fascynację lataniem, najpierw latawcami, a potem balonami. Zainteresował się też kosmosem, kiedy w wieku 16 lat przeczytał klasyk science fiction HG Wellsa "Wojna światów". 

Młody Goddard był chudym i słabym chłopcem. Cierpiał na dolegliwości żołądkowe, zapalenie opłucnej, przeziębienia i zapalenie oskrzeli. Zły stan zdrowia powodował, że miał trudność z uczestnictwem w zajęciach szkolnych. Czas absencji szkolnej był przyczyną, że stał się zapalonym czytelnikiem, regularnie odwiedzającym lokalną bibliotekę publiczną, w której wypożyczał książki z zakresu nauk fizycznych. Gdy jego zdrowie się poprawiło, Goddard kontynuował formalną naukę w South High Community School w Worcester. Doskonale radził sobie na zajęciach nadrabiając zaległości, a jego rówieśnicy dwukrotnie wybierali go na przewodniczącego klasy. W 1904 roku dostał się do Worcester Polytechnic Institute. Szybko zaimponował szefowi wydziału fizyki, A. Wilmerowi Duffowi, swoim pragnieniem wiedzy, przez co Duff przyjął go na stanowisko asystenta laboratoryjnego i nauczyciela. Goddard uzyskał tytuł licencjata z fizyki na Worcester Polytechnic w 1908 r. A w 1910 roku uzyskał tytuł magistra fizyki na Clark University.

W 1914 r. zostały zaakceptowane i zarejestrowane jego dwa przełomowe patenty. Pierwszy, opisywał wielostopniową rakietę napędzaną stałym materiałem wybuchowym. Drugi, opisywał rakietę napędzaną paliwem stałym lub ciekłymi propelentami (benzyna i ciekły podtlenek azotu). Te dwa patenty stały się ostatecznie ważnymi kamieniami milowymi w historii rakiet. Goddard wystrzelił pierwszą na świecie rakietę napędzaną paliwem ciekłym (benzyną i ciekłym tlenem) 16 marca 1926 r. w Auburn w stanie Massachusetts. Rakieta, którą później nazwano "Nell", wzniosła się zaledwie na wysokość 12 metrów podczas 2,5-sekundowego lotu, który zakończył się 56 metrów dalej na polu kapusty, ale był to ważny dowód na to, że paliwa ciekłe i utleniacze były możliwymi nośnikami dla większych rakiet. W kolejnych latach starał się udoskonalić swój projekt dodając np. ruchome łopatki w układzie wydechowym, kontrolowane przez żyroskop. Taką samą technikę zastosowali Niemcy podczas II wojny światowej w swoim projekcie rakiety V-2. Mimo że prace Goddarda były nowatorskie, zainteresowanie techniką rakietową przed II wojną światową w USA było niewielkie. Gdy wojsko wreszcie dostrzegło potencjał w rozwoju napędów rakietowych i zaprosiło Goddarda do współpracy, jego obawy o utrzymanie tajemnicy własnych projektów, powodowały, że nie był w stanie współpracować w szerszym gronie z innymi naukowcami. Indywidualna praca jednego z czołowych naukowców rakietowych świata powodowała, że projekt rozwoju rakiet w USA przez całą II wojnę światową był dość mocno opóźniony względem III Rzeszy, przez co to naukowcy niemieccy jako pierwsi wystrzelili rakietę, która przekroczyła granicę kosmosu.

Goddard zmarł 10 sierpnia 1945 roku. Został pochowany na Cmentarzu Hope w swoim rodzinnym mieście Worcester, Massachusetts. Wiele lat po jego śmierci, u zarania ery kosmicznej, Goddard został uznany za jednego z ojców założycieli współczesnej astronautyki. Nie tylko rozpoznał potencjał rakiet w badaniach atmosferycznych, rakietach balistycznych i podróżach kosmicznych, ale był pierwszym, który naukowo zbadał, zaprojektował i skonstruował rakiety potrzebne do realizacji tych pomysłów. W 1959 roku Centrum Lotów Kosmicznych NASA zostało nazwane jego imieniem. Został także umieszczony w Międzynarodowej Galerii Sław Aerospacew w 1966 roku i International Space Hall of Fame w 1976 roku.