Roy Orbison urodził się 23 kwietnia 1936 w Vernon w stanie Teksas. Był amerykańskim piosenkarzem i wokalistą rockowym związanym z gatunkiem rock and roll. Orbison, będąc jednym z pionierów tego gatunku, przyjął zupełnie inny kierunek, niż jego koledzy i konkurenci. Nie posiadając charyzmy scenicznej ani okazałej prezencji, skupił się na stronie muzycznej i tekstowej swych piosenek. Obdarzony ciekawym, operowym głosem, śpiewał miłosne piosenki, stawiając się w pozycji odrzuconego. Łącząc to ze swymi cechami fizycznymi, udało mu się wykreować obraz "sympatycznego przegranego".
Największymi przebojami w jego karierze były "Running Scared", "Crying", "In Dreams", "It's Over", "Dream Baby", "Candy Man", "Mean Woman Blues" oraz jego największy hit, a jednocześnie najbardziej rockowa piosenka "Oh, Pretty Woman".
Od połowy lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych kariera artysty uległa załamaniu. Wydawane albumy nie cieszyły się popularnością. Nie udały się także próby kariery aktorskiej. Na scenę powrócił niespodziewanie, zaproszony do udziału w nagraniach supergrupy folk rockowej The Traveling Wilburys, obok Boba Dylana, Toma Petty'ego, George'a Harrisona i Jeffa Lynne'a. Grupa wydała znakomicie sprzedający się album. Orbison przypomniany publiczności nagrał nowy solowy album, tym razem bardzo dobrze przyjęty.
Odradzającą się karierę artysty przerwała śmierć na zawał serca pod koniec 1988 roku.