Film z cyklu „Święta polskie”, tym razem ilustrujący święto nie całkiem polskie, ale mocno już zakorzenione w rodzimej rzeczywistości – Walentynki. Scenariusz do niego wyszedł spod pióra Jerzego Pilcha. Dla znanego pisarza, laureata Nagrody Nike, to już drugie spotkanie z tym cyklem: wcześniej napisał on scenariusz do znakomitego „Żółtego szalika”. Jego współpraca z reżyserem Januszem Majewskim zaowocowała opowieścią pełną humoru i wdzięku, traktującą o miłości z lekkim przymrużeniem oka i nutką nostalgii. Duża w tym zasługa również grającego główną rolę Wojciecha Malajkata. Bogdan był kiedyś muzykiem w krakowskiej orkiestrze, później dziennikarzem muzycznym w poważnym, niszowym piśmie. Swobodny stosunek do życia, pieniędzy i kariery sprawił jednak, że nie wzniósł się na szczyty swoich możliwości. Niektórzy powiedzieliby nawet, że upadł całkiem nisko. Bogdan nosi teraz ksywkę „Mozart”, jest bowiem kloszardem na warszawskim Dworcu Centralnym, gdzie przygrywa na akordeonie i żyje z tego, co ludzie wrzucą mu do czapki. Ale czuje się szczęśliwy. Inni stale gdzieś gonią, czymś się denerwują, a on delektuje się świadomością, że nic nie musi. Potrzeby ma skromne, pieniędzy za wiele nie potrzebuje, bo przecież na dworcu jeszcze nikt z głodu i zimna nie umarł. Ale pewnego dnia do pudełka na drobne ktoś niespodziewanie wrzuca mu pękatą różową kopertę. W środku jest 50 tys. zł i list. W liście anonimowa ofiarodawczyni wspomina ich miłosny związek sprzed lat. Czuje się winna moralnego upadku Bogdana i chce mu to wynagrodzić. Mozart nie jest pewien, która z dawnych kochanek zrobiła mu taki prezent. Wyrusza więc pociągiem do Krakowa, aby wyjaśnić zagadkę i zwrócić pieniądze „sponsorce”. W grę wchodzą trzy panie…

Drobny złodziejaszek, Stefek (Zbigniew Zamachowski) ma kłopoty z milicją oraz ze światem przestępczym. Chłopak znajduje schronienie w zakładzie dla umysłowo chorych, gdzie opowiada pacjentom o Seszelach, egzotycznych wyspach, miejscu bez krat, gdzie zawsze świeci słońce. Kiedy bandyci trafiają na jego ślad i torturami próbują zmusić do spłaty długu, Stefek ucieka i trafia do miejscowej opery, gdzie dostaje pracę nocnego portiera. Szybko przekonuje się, że opera w nocy przemienia się w dom publiczny, a on sam pełni w nim rolę stróża. Zarobione pieniądze postanawia odłożyć na spłatę długu. Pewnego dnia w teatrze pojawia się Dudzio (Tadeusz Szymków), kolega ze szpitala, który marzy o Seszelach. Wkrótce na jego ślad trafią również gangsterzy... "Seszele" to dramat psychologiczny z elementami humorystycznymi i groteskowymi, pokazujący cały szereg ludzi zatraconych, bez własnej osobowości, nie posiadających własnego celu, wypranych nawet z osobistych marzeń.

Życie i problemy młodej generacji ludzi w pierwszych latach Polski Ludowej.