Śpiewak operowy Piotr Pajączkowski dzięki występom z chórem Filharmonii Warszawskiej przemierzył całą Europę. Tenor choruje na stwardnienie zanikowe boczne. W latach 80. Piotr Pajączkowski wyemigrował do Niemiec, w których mieszka do dzisiaj. Przez 25 lat kariery zawodowej śpiewał na scenie Opery w Hamburgu.

Film dokumentalny bazujący na materiałach archiwalnych IPN - u, do tej pory nigdy nie wykorzystanych w warstwie obrazu i dźwięku. Jednocześnie z zapisem wideo powstawały bowiem protokoły czytane i analizowane przez historyków i dziennikarzy, badających okoliczności śmierci księdza Jerzego Popiełuszki, w październiku 1984 roku.

Marek Kamiński, znany polski podróżnik i poszukiwacz przygód, człowiek, który w jednym roku zdobył biegun północny i południowy, wyrusza na nową wyprawę, tym razem w Europie. Ma zamiar przejść 4000 km w 100 dni z Kaliningradu do Santiago de Composteli historycznym szlakiem Św. Jakuba, potocznie nazywanym Camino.

Film o chłopakach z poznańskich ulic pragnących wolności, którzy dziś mają już około osiemdziesiątki. Z bronią w ręku walczyli z systemem komunistycznej władzy, gdy związkowcy z zakładów "Cegielskiego" i innych, domagający się jedynie spełnienia postulatów, dotyczących standardów pracy i płacy, wycofali się do domów. Wydarzenia poznańskie opowiedziane przez różne grupy uczestników, przez byłych związkowców z kilku zakładów, przez grupę bojowników dowodzonych przez Janusza Kulasa ps. Edi Polo, przez chłopaków z rogów poznańskich ulic, byłych rockandrollowców, jazzmenów z kręgu Krzysztofa Komedy związanego z Poznaniem, studentów, bikiniarzy i innych. Wszyscy oni walczyli przeciw systemowi i przeciw radzieckiej dominacji. W filmie wystąpią też młodzi ludzie z poznańskich szkół, potomkowie uczestników czerwcowej rewolty, dla których tamte wydarzenia są czymś bardzo ważnym i inspirującym. Pierwszy w PRL - u strajk generalny i demonstracje uliczne zostały krwawo stłumione przez wojsko i milicję, a samo wydarzenie propaganda PRL - u określiła jako wypadki czerwcowe lub wręcz przemilczała. Obecnie Czerwiec ’56 bywa określany jako poznański bunt, rewolta, powstanie poznańskie.

Każdy, kto odwiedza dziś Czeczenię, przeżywa szok. Jej stolica, Grozny, która w 2003 roku uznana była przez UNESCO za najbardziej zniszczone miasto na Ziemi - dziś miejscami przypomina Dubaj. Wizytówką Groznego stały się szklane wieżowce (w jednym z nich zafundowano apartament G. Depardieu) i największy meczet w Europie. A wszystko dzięki temu, że Moskwa daje Czeczenii miliardowe dotacje i wspiera namaszczonego przez Putina przywódcę Ramzana Kadyrowa , który rządzi twardą ręka. W zamian zyskuje pokój i wiernego sojusznika. Jeśli trzeba umrzeć za Rosję, to jesteśmy gotowi, mówi Ramzan Kadyrow. O wyjściu z Federacji Rosyjskiej, o co toczyła się wojna w latach 90. , nawet nie wspomina. Czeczenia to państwo w państwie. Republika rządzi się swoimi prawami, które ustanawia sam Ramzan Kadyrow. Wolno mu więcej niż innym przywódcom regionów. Nawet lekceważyć konstytucję. Promuje np. wielożeństwo. Film przedstawia nowe nieznane oblicze Czeczenii, codzienne życie, obyczaje (mieszankę szariatu z dataem, czyli prawem zwyczajowym), problemy, a także rolę i pozycję Kadyrowa namaszczonego przez Putina (Vladimir Putin). Autorka dociera m.in.: do notabla, który ma dwie żony i wcale się z tym nie kryje, choć poligamia jest w Federacji Rosyjskiej zabroniona, do chłopaka, który pół roku spędził w Państwie Islamskim, do szkoły, w której dzieci śpiewają o Kadyrowie i którego nazywają Słońcem. Film wzbogacony jest cytatami Ramzana, który zabiera głos na każdy temat.

Jesienią 2012 roku na pokładzie statku STS "Fryderyk Chopin" został zorganizowany rejs szkolny, nazwany Niebieską Szkołą. Pierwszymi uczestnikami była grupa nastolatków, która w ciągu dwóch miesięcy pokonała Ocean Atlantycki i dopłynęła do Wysp Karaibskich. Film jest dziennikiem z ich morskiej przygody.

Film opowiada historię warszawskich neonów od czasów przedwojennych po współczesność. Mówi o neonach, które oświetlały warszawskie ulice przed wojną, przedstawia historyczno-polityczny kontekst „neonizacji” stolicy w czasach realnego socjalizmu i los neonów po 1989 roku. W filmie oprócz zdjęć realizowanych współcześnie, w tym wywiadów z twórcami neonów, architektami, historykami sztuki i varsavianistami, wykorzystany jest niezwykle bogaty filmowy i fotograficzny materiał archiwalny, m.in. ze zbiorów Telewizji Polskiej.

Porozumienie opozycji solidarnościowej z komunistami przy Okrągłym Stole doprowadziło do legalizacji "Solidarności" i demokratycznych wyborów, pierwszych od zakończenia II wojny światowej. Okazało się początkiem przemian politycznych, gospodarczych i społecznych, których chwilę wcześniej nikt nie był w stanie przewidzieć. Zmusiło opozycję do wzięcia odpowiedzialności za odbudowę zrujnowanego kraju i skazało na stopniową utratę społecznego poparcia. Rok 1989 przyniósł emocjonujący moment konfrontacji Polaków z nową, nieznaną rzeczywistością. Film Michała Bielawskiego jest autorskim spojrzeniem na przemiany roku Okrągłego Stołu. Relacjonuje stan ducha Polaków w tym burzliwym okresie przy pomocy oficjalnych i podziemnych archiwaliów, fotografii i zapisków obserwatorów zdarzeń.

Dokument o relacjach ludzi ze zwierzętami.

Bohater filmu, prof. Jerzy Regulski, tytułową siłę wykazywał przez całe życie, a szczególnie mu się przydała, gdy Tadeusz Mazowiecki powołał go na pełnomocnika rządu d/s reformy samorządowej. Zmiany prawa i stosunków własnościowych musiały być zasadnicze, bo w PRL - u wszystko było zarządzane centralnie. Nie była temu przychylna stara, odziedziczona po poprzednim systemie administracja, ale i koledzy z Solidarności nie bardzo rozumieli wagę sprawy. Trzeba było się przewiercać nawet przez swoich, w czym pomogły tradycje domowe bohatera. Patriotyzm, ale połączony z pragmatyzmem i trzeźwą oceną każdej sytuacji, bohaterowi wpoił ojciec, żołnierz wojny 1920 roku i także człowiek odnoszący sukcesy w interesach. Profesor, pomimo swoich 90 lat, był czynny zawodowo, doradzał prezydentowi RP, Bronisławowi Komorowskiemu. Długie życie to odpowiednia perspektywa, by opowiedzieć o elitach w II Rzeczpospolitej, przeżyciach w PRL - u, gdzie mimo wszystko trzeba było robić swoje i realiach III RP, w których budowie profesor odegrał wybitną, choć nie zawsze docenianą rolę.

Komedia dokumentalna. Opowieść o dwójce dobiegających sześćdziesiątki przyjaciół, którzy odnajdują się po latach i postanawiają zaistnieć na dużej scenie muzycznej. Adam ma 56 lat, pochodzi z Opola, jest wokalistą amatorem. Pomimo braków w wykształceniu muzycznym wierzy w siebie i bardzo poważnie podchodzi do swojej pasji. Każdego dnia ćwiczy, prezentując swoje nagrania na jednym z muzycznych portali internetowych. Przez Internet odświeża starą znajomość z Krzysztofem, który obecnie jest menedżerem mało znaczących kapel "grających do kotleta". Adam i Krzysztof podejmują decyzję, że razem zrobią wszystko, aby wejść w struktury show-biznesu. Początkowo idzie to opornie, jednak pewnego dnia spotykają lidera bardzo znanego w Polsce zespołu muzycznego Kobranocka. Okazuje się, że muzykom jest to również na rękę, ponieważ mogą liczyć na wielki powrót na scenę w niekonwencjonalny sposób. Po kilku tygodniach prób nowy zespół muzyczny, w składzie którego znajdą się także Adam i Krzysztof, planuje zagranie koncertu dla kilkutysięcznej publiczności oraz wydanie płyty. Czy im się uda?

Bohaterami filmu jest niewidoma od urodzenia Monika i jej mąż Wojtek z porażeniem mózgowym. Towarzyszymy im w czasie drogi do szpitala w Bydgoszczy, gdzie Wojtek ma mieć przeprowadzoną operację wszczepienia stymulatorów do półkul mózgowych. Ma ona zredukować jego ruchy mimowolne, poprawić mowę. Czy operacja się uda, jak Monika i Wojtek poradzą sobie ze swoimi oczekiwaniami i emocjami?

Dokument przedstawia Katarzynę Rosicką-Jaczyńską. Kobieta cierpi na śmiertelną chorobę jaką jest stwardnienie zanikowe boczne, które odbiera zdolność jakiegokolwiek poruszania się oraz mówienia. Choroba prowadzi do śmierci w przeciągu 3-5 lat. Tymczasem pani Katarzyna choruje już 12 lat, napisała książkę i prowadzi aktywny tryb życia.

Film jest historią grupy mężczyzn, pielęgnujących w sobie młodzieńczą pasję do piłki nożnej, którzy mimo amputacji nogi nadal uprawiają tę dyscyplinę sportu w postaci ampfutbolu, odmianie futbolu dla osób po amputacjach. Mimo, że poruszają się na boisku o kulach, emocje podczas meczu sięgają zenitu. Tu nie ma miejsca na rozczulanie się, faule i kontuzje są na porządku dziennym. Poznajemy drużynę ampfutbolu w momencie największych triumfów, gdy udaje jej się wywalczyć miejsc na podium w towarzyskim turnieju z udziałem reprezentacji Polski, Ukrainy, Anglii i Irlandii. Dla młodej, bo liczącej zaledwie rok drużyny polskiej, jest to niewątpliwy sukces, dający przepustkę do udziału w MŚ w Kaliningradzie. To właśnie, tam pełni wiary we własne siły, Polacy otrzymają lekcję pokory, walcząc zaciekle o to, by nie zająć ostatniego miejsca wśród 12 drużyn. Koncentrując się na czterech bohaterach pokazujemy stany i emocje towarzyszące zawodnikom podczas pobytu w Kaliningradzie. Pierwszy z nich to 15-letni Bartek pseudonim Messi. Najmłodszy gracz MŚ i filar polskiej reprezentacji. 32-letni Przemek, kapitan i moralna podpora reprezentacji. Przystojny, koleżeński, pełen optymizmu i rozwagi. Ze stoickim spokojem przyjmuje porażki, starając się wyciągnąć z nich lekcję. 26-letni Marcin, to typowy góral, zacięty i uparty. Stawia sobie wysoko poprzeczkę i wydaje się być wiecznie niezadowolony. Jedyny, który nie ukrywa goryczy porażki. Vlodi Tafel, to 41-latek rozdarty między muzyką a piłką. Jako zawodowy perkusista dużo koncertuje i nie ma czasu przyłożyć się do treningów. Nie jedzie na MŚ do Kaliningradu, ale stale podpatruje relacje z meczów na facebooku. Kibicuje swoim i stara się uzupełniać braki kondycyjne na siłowni. Jeszcze nie powiedział ostatniego słowa w ampfutbolu. Ostatnim, cichym bohaterem filmu jest trener naszej reprezentacji. 40-letni Marek Dragosz. To on motywuje chłopaków do walki. Jest dla nich nie tylko trenerem, ale i ojcem, bratem i psychologiem. Gdyby nie jego zaangażowanie, Polakom nie udało by się nawet zakwalifikować na MŚ.