"Zupa" to 8-minutowy film eksperymentalny Zbigniewa Rybczyńskiego, zrealizowany w łódzkim Se-Ma-Forze, będący filozoficzną refleksją na temat egzystencji w realiach przytłaczającej, zunifikowanej rzeczywistości. Film ukazuje pozornie zwykły poranek mężczyzny, którego codzienna rutyna - mycie zębów, śniadanie, droga do pracy - zostaje zdeformowana przez surrealistyczne zabiegi formalne: obrazy widziane są z nietypowych perspektyw (np. wnętrza jamy ustnej), a przerysowane kolory i zniekształcona skala nadają światu groteskowy, odpychający charakter. Kiedy sugerowana zostaje śmierć bohatera w katastrofie kolejowej, film zaczyna się dosłownie spalać, taśma  rozpada się na oczach widza. W warstwie dźwiękowej Mieczysław Janik i Eugeniusz Rudnik tworzą niezwykle niepokojące tło - zwykłe dźwięki codzienności zostają przetworzone w groteskowe efekty akustyczne, które potęgują uczucie obcości i absurdu. "Zupa" była dla Rybczyńskiego osobistym wyrazem frustracji - jak sam mówił, to film o jego ówczesnym życiu i alienacji. Choć trudna w odbiorze, ta krótkometrażowa animacja zapowiadała jego późniejsze eksperymenty, w tym oscarowe "Tango", i przyniosła mu międzynarodowe uznanie - m.in. Brązowego Smoka na Krakowskim Festiwalu Filmowym.

Audiowizualna próba zilustrowania i oddania charakteru jazzowego koncertu, którego głównym bohaterem jest Zbigniew Namysłowski. Jedna z pierwszych polskich animacji, będąca teledyskiem, a także praca dyplomowa i reżyserki debiut Zbigniewa Rybczyńskiego.

Chłopiec próbuje ukryć swoją owcę, żeby nie poszła na halę. Robi wszystko, żeby się z nią nie rozstać. Ostatecznie musi wyruszyć w podróż ze swoim psem, by ją znów zobaczyć.

W filmie w nietypowy sposób przedstawione zostaje mijanie się dwóch postaci, przychodzących z przeciwnych kierunków. Zjawiska fizyczne zachodzące podczas spotkania, trwające w rzeczywistości ułamki sekund, ukazane są za pomocą znaków graficznych. Zauważyć można m.in. falę świetlną, pole elektromagnetyczne czy też falę dźwiękową.

Daniel Szczechura w formie animacji wycinankowej w sposób żartobliwy komentuje prawidłowości zachodzące wśród miejskiej społeczności. W lekki sposób nawiązuje do ówczesnych czasów małej stabilizacji. Na miejskich murach pojawiają się znaki i hasła. Miejscy stróże porządku usiłują powstrzymać nieznanego osobnika.

Lapidarna historia przeciętnego widza przyglądającego się skokom narciarskim.