W filmie Ulrike Ottinger za sprawą czarujących obrazów popularna atrakcja wiedeńskiego karnawału przemienia się w kinowe doświadczenie. Spotykamy potomka "człowieka bez tułowia", który razem z żoną i dziećmi na początku XX wieku założył kilka dotychczas działających firm rozrywkowych. Poznajemy właścicieli Schweizerhaus, następców cesarskich łowczych, obecnie prowadzących znakomitą restaurację. Widzimy również złotą rączkę z Prateru - majstra pracowicie naprawiającego uszkodzone urządzenia do tworzenia obrazów. Nie wstając z krzeseł, wyruszamy w podróż - Wiedeń staje się miniaturową Wenecją z kanałami, mostem Rialto i Pałacem Dożów. Nad miastem góruje Riesenrad, legendarny gigantyczny diabelski młyn. Filmowy portret najstarszego wesołego miasteczka na świecie odkrywa również tajniki technologicznego rozwoju jego atrakcji. Ulrike Ottinger pozwala widzowi odczuć pragnienia bohaterów - reżyserka przedstawia ludzi, dla których miasteczko jest miejscem zabawy, wspomnień albo po prostu centrum ich życia.

Grupa Europejczyków podróżujących koleją transsyberyjską zostaje wzięta do niewoli przez mongolskie plemię. Ten film jest kluczem do filmografii Ottinger: zaczyna się jako spektakularna fikcja, ale zmienia się w dokument, tak jak cała jej twórczość.

Ulrike Ottinger przekształca queerowo-feministyczną klasykę Virginii Woolf "Orlando" w spektakl campowy, w którym genderowa podróżniczka w czasie Magdalena Montezuma w ciągu pięciu odcinków przemierza zygzakiem historię - od średniowiecza do współczesności. To fantastyczna epopeja, która łączy wszystko, od mitologii greckiej po "Dziwolągi" Toda Browninga, w wyzywająco queerowy, karnawałowy spektakl historyczny.

Kilka kobiet, znudzonych swoim życiem, dołącza do lesbijskiego statku pirackiego i wyrusza na szaloną przygodę.