Dalibor K., robotnik koło czterdziestki, mieszkający z matką Vĕrą w bloku, w małym morawskim mieście, twórca amatorskich parodii horrorów i gniewnych piosenek, którymi dzieli się w Internecie, jest neonazistą. Nieśmiało randkuje z Janą i nie może wybaczyć matce sprowadzenia do domu nowego partnera, który jednak z czasem wkrada się w jego łaski, wygłaszając coraz ostrzejsze ksenofobiczne deklaracje. Zresztą w zjadliwie absurdalnej, pełnej niepokojącego czarnego humoru i wciąż eskalującej dokumentalnej tragikomedii Klusáka najbardziej uderza właśnie reakcja otoczenia na poglądy Dalibora. Choć niewątpliwie u źródeł faszystowskich sympatii bohaterów filmu – "zwykłych, porządnych ludzi" – tkwią strach i frustracja, uwagę przykuwa tu wystrój wszechobecnej popkulturowej tandety, która stanowi ich naturalne środowisko.

Opowieść o czwórce bezrobotnych robotników, którzy próbują na różne sposoby związać koniec z końcem. Na problemy z brakiem pracy nakładają się dodatkowo problemy rodzinne, z czego wychodzi prawdziwy galimatias.