Film jest hipnotycznym, rozpisanym na wiele aktów zapisem rodzenia się patologicznej, aspołecznej osobowości. Nastoletni René nie może pogodzić się z odejściem ojca i odrzuceniem przez matkę. Żyjąc w świecie pozbawionym miłości i jakichkolwiek pozytywnych wzorców, jest skazany sam na siebie. Szybko trafia na drogę przestępstwa. René nie ma szans na resocjalizację – zmiany w jego osobowości, spowodowane traumą z domu rodzinnego, są zbyt głębokie. Mając niewątpliwą umiejętność manipulowania ludźmi, wkrada się w ich łaski, by potem ich okraść – w 1992 roku okrada nawet samą Třeštíkovą. Uwodzi i porzuca kobiety, ma syna, którym się nie interesuje. Jego szemrane interesy nieodmiennie kończą się za więziennymi kratami. Gdy umiera matka jego dziecka, nie wydaje się tym zbytnio przejęty, skupia się na opisie swojego wątłego zdrowia. Jego życie jest egoistycznym żebraniem o czułość i odrobinę uwagi.

Niezwykły cykl filmowy, który reżyserka Helena Třeštíková zaczęła kręcić wiosną 1989 roku niecodzienną czasozbiorczą metodą w ośrodku wychowawczym dla młodzieży w Libkovicach. Materiał filmowy powstawał w cyklach dwu- i pięcioletnich i przedstawia nie tylko zmiany w życiu poszczególnych bohaterów, ale przede wszystkim całego czeskiego społeczeństwa. René siedzi w więzieniu, odkąd skończył 16 lat. W areszcie wraz z innymi wzniecił bunt, co dodatkowo wydłużyło mu wyrok. Z bohaterem spotykamy się krótko przed jego 18 urodzinami w Libkovicach. Nie cieszy go życie, olewa rodziców (oni olewali go, kiedy był mały), nawet nie wie, ile ma rodzeństwa. Po ogłoszonej amnestii nie może sobie znaleźć miejsca, żadna praca się go nie trzyma, zaczyna kraść z młodszym bratem. Szybko trafia ponownie do więzienia - tym razem z bratem, który jest jeszcze nieletni... Historia się powtarza a René utwierdza się w swojej życiowej filozofii: poszaleć chwilę na zewnątrz, żeby cię znów posadzili i tak w kółko. Ramą narracyjną dla całego filmu tworzą listy, jakie René wysyła reżyserce filmu. Ostatni z nich przychodzi znowu z więzienia, René przeprasza w nim, że w ciągu swojego krótkiego pobytu na wolności kompletnie ogołocił mieszkanie reżyserki.