Jan Tytz ucieka z obozu oświęcimskiego. Po latach dowiaduje się, że przez niego zginęło 10 osób, w tym ojciec Maksymilian Kolbe.

Dokumentalny portret fotografika Benedykta Jerzego Dorysa. Artysta wspomina koleje losu swojego życia, które nierozerwalnie związane były z jego pasją do robienia zdjęć.

Akcja filmu toczy się w 1456 roku. Opowiada o życiu słynnego poety średniowiecza, który nazywał się Franciszek Villon (Jacek Mikołajczak). Był on rabusiem napadającym na podróżnych. Pewnego razu trafia do domu bogatego Feliera (Henryk Machalica), który proponuje mu posadę nadwornego poety. Ale Villon nie chce przyjąć tej propozycji, woli dalej wieść swoje hulaszcze życie.

Syn umierającej kobiety zatrudnia sąsiadkę, by towarzyszyła matce w ostatnich chwilach.

Henryk i Selim rywalizują o względy tej samej dziewczyny. Miłosne awanse prowadzą do pojedynku.

Do tatrzańskiego schroniska przybywa konfliktowy turysta. Gdy nazajutrz znika, pensjonariusze rozpoczynają poszukiwania.

W czasie letniego obozu językowego dochodzi do konfrontacji dwóch osobowości - cynicznego docenta Szelestowskiego i młodego idealisty, magistra Kruszyńskiego.

Przypadkowe spotkanie Marty z dawnym kolegą przeradza się w romans. Kobieta coraz bardziej zaczyna stronić od męża.

Piękny i przejmujący film. Portret trzech kobiet w różnym wieku. Wszystkie są szwaczkami w jednym zakładzie włókienniczym w Łodzi. Najmłodsza, Urszula, ma około dwudziestu lat, starsza, Helena, trzydziestu, a najstarsza, Genowefa, ma 44 lata. Gryczełowska na przykładzie tych trzech bohaterek przedstawia schemat życia łódzkiej szwaczki. Urszula pracuje w trybie trzyzmianowym, co trudno jej pogodzić z nauką w technikum. Chce skończyć studia. Marzy o założeniu rodziny i pięknym mieszkaniu. Jest ciężko, ale wszystko jest jeszcze możliwe. Opowiada przed kamerą bez skrępowania, starannie czesząc włosy i nakładając makijaż. Helena nie mówi nic do kamery. Aparat rejestruje sceny z jej życia. W rwącym potoku codzienności prawie nie ma chwili wytchnienia: odprowadza synka do szkoły, potem pędem do pracy, z pracy po zakupy i wreszcie do biednego mieszkania w odrapanej kamienicy. Tu chwila odpoczynku, w kuchni, z trójką dzieci przy wspólnym posiłku. Zwierzenia najstarszej bohaterki filmu, Genowefy, płyną zza kadru. Wiele w nich goryczy i zniechęcenia. W pierwszej scenie, w której się pojawia, kamera rejestruje jej wizytę u lekarza. Zdrowie tej wciąż młodej kobiety podkopała wyniszczająca praca na huczących halach, pośród maszyn tkackich. W takich samym warunkach pracują młodsze bohaterki filmu. Nic nie wskazuje, aby ich los miał się potoczyć innym torem, niż Genowefy. A ta ma nadzieję, że przynajmniej jej córki zdobędą wykształcenie i nie podzielą losu matki. Gryczełowska stworzyła przejmujący obraz życia łódzkich tkaczek w początkach gierkowskiej dekady sukcesu.

Młody inżynier otrzymuje telegram z informacją o chorobie ojca. W wyjeździe do rodzinnego domu towarzyszy mu przyjaciel.

Małżeństwo obchodzi pięćdziesiątą rocznicę pożycia, odpoczywając na przydomowej ławeczce i wspominając wspólne życie.

Jeden z serii zachodnioniemieckich filmów dokumentalnych o muzyce jazzowej zrealizowany w Warszawie. Zostały w nim zaprezentowane najważniejsze zespoły ówczesnej polskiej sceny jazzowej: Warsaw Stompers, Kwartet Zbigniewa Namysłowskiego, Kwartet Jana "Ptaszyna" Wróblewskiego, Kwintet Krzysztofa Komedy, Bossa Nova Combo Krzysztofa Sadowskiego, Kwintet Andrzeja Trzaskowskiego. W finale pojawili się – jako All Stars Session – pionierzy jazzu w Polsce, którzy zagrali utwór Family Blues.

Dostęp do źródła wody zarzewiem konfliktu w małej wsi na Kielecczyźnie. Wielokrotnie nagrodzony dokument Tadeusza Jaworskiego z 1962 roku.