Piotr Stasik dokumentuje amerykańską metropolię obserwując pasażerów nowojorskiego metra.

Fascynujące losy głównych bohaterów pokazują prawdziwą siłę braterstwa.

Henryk Schoenker opowiada o ocaleniu swojej najbliższej rodziny oraz śmierci innych ludzi, z goryczą wspominając nieudaną próbę legalnej emigracji śląskich Żydów.

Nastoletnia Laura pełni rolę przewodnika w życiu swoich głuchoniemych rodziców.

Film opowiada o blaskach i cieniach życia Jonasza Kofty, wybitnego poety i autora tekstów piosenek. Jest to też obraz pokolenia ludzi niepospolitych, którzy w niełatwych czasach PRL umieli znaleźć sobie enklawy wolności: w klubach studenckich, sztuce, twórczości i spotkaniach towarzyskich. Film przenosi widza do tamtego świata, do miejsc bliskich bohaterowi i jego przyjaciołom. W starych "Hybrydach", w Akademii Sztuk Pięknych, w salce kabaretu "Pod Egidą" mieszają się tamte miejsca i chwile, zarejestrowane na taśmie filmowej.

Ben Barenholtz: pomysłodawca kultowych seansów o północy, organizator Village Theatre, producent i dystrybutor związany z amerykańskim kinem niezależnym. „Wytrwałość” to dokumentalna opowieść o Barenholtzu i jego próbie skonfrontowania się z osobistym doświadczeniem Shoah. To historia o nieprzemijającej rozpaczy. I o nieustannie podejmowanym wysiłku, by wierzyć, że wciąż są ludzie, którzy zasługują na miano człowieka. Że mimo wszechobecnego zła są i tacy, których nazwać można Mensch.

Film opowiada o życiu i twórczości Erazma Ciołeka - zmarłego w 2012 roku wybitnego fotografa. Wsławił się zdjęciami dokumentującymi polską rzeczywistość po wprowadzeniu stanu wojennego i w latach 80. Niektóre z jego zdjęć księdza Jerzego Popiełuszki funkcjonują do dziś jako ikony. Erazm Ciołek współtworzył podziemny "Przegląd Wiadomości Agencyjnych", był też twórcą słynnych portretów kandydatów "Solidarności" do Sejmu oraz oficjalnym fotografem z ramienia Komitetu Obywatelskiego. Film mówi o fotografii jako o sztuce i jego odpowiedzialności wobec ludzi, których portretuje. Reżyser chce opisać bohatera poprzez analizę patrzenia i widzenia świata.

Dokument przedstawia życie i twórczość Czesława Niemena w oparciu o materiały archiwalne, wypowiedzi rodziny, krytyków oraz dziennikarzy.

Dokument opowiada o małżeństwie, które postanowiło zaopiekować się niepełnosprawnym dzieckiem.

Film opowiadający o tragicznych losach rodzin żołnierzy podziemia niepodległościowego i opozycji antykomunistycznej, którzy zostali zamordowani w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie w latach 1948 - 56. Punktem wyjścia do opowieści są prace ekshumacyjne ofiar terroru komunistycznego na warszawskich Powązkach w kwaterze Ł.

Aram to pseudonim Arkadiusza Rybickiego, polityka, działacza społecznego, posła. 10 kwietnia 2010 roku zginął w Smoleńsku, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Miał wówczas 57 lat. 40 lat wcześniej w Stoczni Gdańskiej wykonał napis "Nie zapomnimy Katynia". Już jako siedemnastolatek rozpoczął działalność opozycyjną. Od 1979 roku był związany z Ruchem Młodej Polski, redagował czasopismo "Bratniak". W sierpniu 1980 roku współpracował ze strajkującymi robotnikami Wybrzeża, spisał 21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Po pamiętnym sierpniu zaangażował się w działalność NSZZ "Solidarność". Był internowany w stanie wojennym. W drugiej połowie lat 80. podjął pracę w sekretariacie Lecha Wałęsy, w końcu lat 90. został wiceministrem kultury, a potem posłem do Sejmu z ramienia PO. Razem z żoną kierował fundacją opiekującą się dziećmi autystycznymi. Mimo swoich często konserwatywnych poglądów był niezmiernie otwarty na otaczający go świat. Maniery dżentelmena potrafił łączyć z poczuciem abstrakcyjnego humoru i dystansu do pełnionych przez siebie funkcji. Zawsze kierował się zasadami, w które szczerze wierzył i wzbudzał szacunek także u osób, które niekoniecznie podzielały jego poglądy. Historia życia Arama została opowiedziana w pierwszej osobie. Wpisuje się w wydarzenia polityczne, społeczne i kulturowe, które z całą pewnością nie były mu obojętne i zostawiły ślad w jego percepcji świata.

Hrabia Józef Czapski h. Leliwa urodził się w 1896 roku w Pradze, zmarł zaś w 1993 w Maisons-Laffitte, we Francji. Malarz, rysownik, pisarz, eseista, krytyk, ale także człowiek czynu w burzliwych czasach, w których przyszło mu żyć – żołnierz odznaczony Orderem Virtutti Militari za udział w wojnie polsko-bolszewickiej, więzień obozów jenieckich ZSRR podczas II wojny światowej, żołnierz Armii Andersa, major Wojska Polskiego poszukujący "zaginionych" polskich oficerów zamordowanych w ludobójstwie katyńskim. Współtwórca paryskiej "Kultury", intelektualista, który na swej drodze spotkał wybitne postaci swoich czasów: Andersa, de Gaulle'a, Achmatową, Camusa czy Malraux. Jego twórczość to niezliczone portrety, pejzaże, kompozycje kwiatowe, martwe natury, studia postaci. W swojej pracowni na piętrze domu-redakcji przetwarzał w skupieniu najprostsze motywy z życia codziennego, poszukując dramatyzmu i ekspresji poprzez niezwykle sugestywną grę świateł i kontrastowych barw. Choć jego prace oglądać można było na wystawach we Francji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Brazylii czy Belgii, w Polsce był właściwie nieznany jako malarz, ale również jako eseista i dopiero po roku 1989 możliwe stało się zaprezentowanie jego bogatego dorobku.

Bohaterki filmu, trzy piękne dziewczyny, trenują kickboxing. W kartonowych pudłach nie mieszczą się ich medale. Biją się, kopią, walczą wściekle, ale często to walka z cieniem, ze swoim odbiciem w lustrze. Podbite oko chyba nie jest w modzie? Emilia, jedna z nich, przed lustrem starannie je zamalowuje...

Latem 1997 roku para Amerykanów - Rita i Robert Jurotich, decydują się zaadoptować piątkę rodzeństwa z Domu Dziecka w Szklarskiej Porębie.

Film o przekraczaniu granic tych realnych, państwowych (Teresa przejechała autostopem kilka kontynentów), tych wyznaczonych przez wiek (bohaterka ma 79 lat, zaczęła jeździć mając 62 lata) oraz przez własną zamożność (miesięczna emerytura Teresy wynosi 900 złotych), a także obyczajowych (Teresa w wieku 64 lat poznała 40-letniego Greka. Znajomość trwa już 15 lat). Przyglądamy się podróży, która jest prawdziwym wyzwaniem. Istotą podróżowania jest oczekiwanie na to, co może mnie spotkać. – To adrenalina, zaskoczenie, niespodzianka. Nie mam żadnych obowiązków. Jestem wolna. Moim pragnieniem jest poznawanie człowieka pod wszystkimi szerokościami geograficznymi – mówi podróżniczka Teresa Bancewicz.