W pierwszej części filmu bazując na życiorysie Andrzeja Michałowskiego, współorganizatora strajków w Porcie Gdańskim, autorzy tego dokumentu starają się przybliżyć widzom kulisy życia w solidarnościowym podziemiu w latach 80. W drugiej części główny bohater filmu, Andrzej Michałowski po latach ukrywania się przed bezpieką, trafia do więzienia. Jego niepodległościowa działalność odbija się na nim, jak i na jego bliskich. Funkcjonariusze SB starają się rozbić gdańską Solidarność i utrudnić życie jej działaczom. Film pokazuje zarówno ich gry operacyjne, jak i walkę uczestników solidarnościowej konspiracji z komunistyczną władzą.

Bronisław Wildstein wraz żoną Iwoną Galińską-Wildstein, na fali emigracji politycznej początku lat 80. ubiegłego wielu, opuścili kraj i osiedlili się w Paryżu. Francja na długie lata stała się ich domem, chociaż zawsze marzyli o tym żeby wrócić do Polski. Po upadku komunizmu, powrót stał się realną rzeczywistością. Michał Muzyczuk ukazuje Wildsteina po wielu latach od tamtych wydarzeń. Wspomina on nie łatwe początki swojej francuskiej tułaczki, jak również próby zadomowienia się w Paryżu. We wspomnieniach towarzyszą mu wypowiedzi jego polskich przyjaciół i znajomych, którzy również pomieszkiwali w owym czasie w mieście nad Sekwaną.

Film dokumentalny "Życia nie można zmarnować", to opowieść o dwóch polskich zakonnikach, zamordowanych w Peru w 1991 roku. Michał Tomaszek i Zbigniew Strzałkowski, franciszkanie konwentualni w chwili zabójstwa mieli 31 i 33 lata. Film pokazuje ich życie i działalność. Został zrealizowany przez ekipę TVP w peruwiańskich Andach i w Polsce. Ojciec Zbigniew Strzałkowski i ojciec Michał Tomaszek zostali zastrzeleni przez członków komunistycznej organizacji Świetlisty Szlak. Zostaną beatyfikowani 5 grudnia 2015 r. Będą pierwszymi polskich misjonarzami - męczennikami. W filmie widzowie zobaczą m. in. wypowiedzi ostatniego świadka porwania polskich zakonników - siostry zakonnej Berty Hernandez, a także Luisa Bambarena, emerytowanego biskupa, który zaprosił do Peru polskich zakonników również mieszkańców Pariacoto i polskich misjonarzy obecnie tam pracujących. W Polsce zostały nagrane rozmowy z rodzinami męczenników, w tym z mamą Zbigniewa Strzałkowskiego, która od wielu lat nie chciała się wypowiadać o tych dramatycznych wydarzeniach. Film mówi także o efektach pracy pierwszych polskich misjonarzy - męczenników. Przed kamerami wypowiadają się osoby, które zmieniły swoje życie pod wpływem polskich męczenników, m.in. o. Dariusz Mazurek, który po zamordowaniu zakonników postanowił wstąpić do zakonu i obecnie jest misjonarzem w Peru. Pomimo, że od śmierci o. Michała Tomaszka i o. Zbigniewa Strzałkowskiego minęły 24 lata, dzięki filmowi poznamy Peruwiańczków, którzy każdego dnia dziękują za pracę zamordowanych Polaków.

Roman Frister, ur. 17 stycznia 1928 w Bielsku. Polsko - izraelski pisarz, dziennikarz i działacz kulturalny żydowskiego pochodzenia, mąż Elżbiety Frister. Urodził się w w rodzinie żydowskiej, jako syn Wilhelma i Franciszki Fristerów. Po wybuchu II wojny światowej uciekł wraz z rodzicami do Krakowa, gdzie jego matka została zamordowana kolbą pistoletu przez Wilhelma Kundego. Następnie trafił do obozu w Starachowicach, gdzie na dur brzuszny zmarł jego ojciec. Przeżył pobyt w obozach Mauthausen, Auschwitz oraz marsz śmierci do Mauthausen, gdzie doczekał wyzwolenia. Po dwuletniej hospitalizacji w szpitalu dla chorych na gruźlicę w Czechosłowacji, w kwietniu 1947 wrócił do Polski i osiadł we Wrocławiu. Od 1948 pracował jako dziennikarz w Słowie Polskim. W 1952 został aresztowany za rzekomy sabotaż. Po zwolnieniu z aresztu śledczego UB skreślony z listy uprawnionych do wykonywania zawodu dziennikarskiego w wydawnictwach RSW Prasa. W maju 1957 wyemigrował do Izraela, zachowując obywatelstwo polskie. Przez 25 lat pracował w dzienniku Haaretz, z czego 14 lat jako redaktor naczelny magazynu weekendowego. Był szefem wydziału dziennikarstwa przy Fakultecie Nauk Politycznych Uniwersytetu Bar - Ilan. Od marca 1990 do października 1991 był dyrektorem brytyjskiego koncernu medialnego Maxwell Communication Corporation w Europie Wschodniej z siedzibą w Warszawie. Do 2006 był dyrektorem Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Tel Awiwie. Był wieloletnim korespondentem Radia Wolna Europa oraz polskiej sekcji BBC. Był stałym korespondentem tygodnika Polityka na Bliskim Wschodzie. Mieszkal w Tel Awiwie. Jego żoną jest teatrolog i działaczka społeczno - kulturalna Elżbieta Frister. Jest założycielem i prezesem Fundacji Kultury Izrael - Polska.

W filmie dokumentalnym Krzysztofa Tadeja ks. prał. Konrad Krajewski opowiada o zdarzeniach związanych z Janem Pawłem II, przy których nie było telewizyjnych kamer. Ten jeden z najbliższych współpracowników papieża odsłania kulisy świętości Karola Wojtyły. Ks. Konrad Krajewski jest kapłanem archidiecezji łódzkiej, doktorem teologii, a od 1998 roku ceremoniarzem papieskim w Watykanie. Był jednym z najbliższych współpracowników Jana Pawła II, pomagał papieżowi w celebrowaniu liturgii podczas ważnych uroczystości w Watykanie, Rzymie i w czasie papieskich pielgrzymek. Współpracownik papieża wspomina sytuacje, których świadkami było zaledwie kilka osób, m.in. mówi o zachowaniu papieża w zakrystii. Opowiada o tym, czym denerwował się Jan Paweł II i w jaki sposób potrafił rozbawić innych. W filmie pokazano unikatowe materiały filmowe i zdjęcia fotograficzne z czasów pontyfikatu Jana Pawła II.