Szwedzki dokument nakręcony przez Brazylijkę Claudię Lisboę "Emigrantka z kraju doskonałości" to przykład filmu pełniącego funkcje terapeutyczne. Reżyserka wybiera się wraz z kamerą do swoich brazylijskich krewnych i rejestruje całą toksyczną atmosferę, w jakiej dorastała. Symbolem problemów jest fiksacja rodziny na punkcie operacji plastycznych. Dzięki nim eliminowane są niedoskonałości i wszystkie nieprzyjemne oznaki życia. Widz bardzo szybko zauważy, że fiksacja ta jest jedynie fizykalnym objawem szerszego zjawiska polegającego na ignorowaniu problemów i szeroko rozwiniętej wierze w iluzję.
Kolejne rozmowy reżyserki z członkami rodziny odsłaniają linie napięć, konfliktów, kompleksów i niezabliźnionych ran z przeszłości. Claudia Lisboa jest naszym przewodnikiem po świecie histerii, zaburzeń somatycznych, depresji, uzależnień i racjonalizacji. Jeśli jednak reżyserka liczyła na to, że film rozwiąże jej problemy, to się bardzo pomyliła. Film wyraźnie pokazuje, iż nie jest ona obserwatorem z zewnątrz, lecz kolejnym ogniwem całego łańcucha zależności. Żyje w równie głębokiej "hipnozie rodzinnej", a samo to, że z uporem maniaka przeciwstawia się operacjom plastycznym, nie świadczy o jej zdrowiu, lecz jest jedynie objawem jej własnego zaburzenia. Lisboa stawia się w roli terapeuty i interpretatora zachowań innych członków rodziny, lecz nie potrafi zauważyć, jak głęboko sama w tym wszystkim siedzi. Jeśli film ma jakąś wartość, to właśnie taką, że może reżyserce pomóc uświadomić, że i ona potrzebuje terapii.
"Emigrantka z kraju doskonałości" nie ma w zasadzie żadnej wartości artystycznej. Mamy tu prosty montaż i niewyszukane zdjęcia z kamery wideo. Film jednak z całą pewnością zainteresuje studentów i absolwentów wydziałów psychologii, zwłaszcza tych zajmujących się psychologią transakcyjną i pokrewnymi. Dokument bowiem jak na dłoni pokazuje całą skomplikowaną sieć relacji w obrębie jednej rodziny.
Kolejne rozmowy reżyserki z członkami rodziny odsłaniają linie napięć, konfliktów, kompleksów i niezabliźnionych ran z przeszłości. Claudia Lisboa jest naszym przewodnikiem po świecie histerii, zaburzeń somatycznych, depresji, uzależnień i racjonalizacji. Jeśli jednak reżyserka liczyła na to, że film rozwiąże jej problemy, to się bardzo pomyliła. Film wyraźnie pokazuje, iż nie jest ona obserwatorem z zewnątrz, lecz kolejnym ogniwem całego łańcucha zależności. Żyje w równie głębokiej "hipnozie rodzinnej", a samo to, że z uporem maniaka przeciwstawia się operacjom plastycznym, nie świadczy o jej zdrowiu, lecz jest jedynie objawem jej własnego zaburzenia. Lisboa stawia się w roli terapeuty i interpretatora zachowań innych członków rodziny, lecz nie potrafi zauważyć, jak głęboko sama w tym wszystkim siedzi. Jeśli film ma jakąś wartość, to właśnie taką, że może reżyserce pomóc uświadomić, że i ona potrzebuje terapii.
"Emigrantka z kraju doskonałości" nie ma w zasadzie żadnej wartości artystycznej. Mamy tu prosty montaż i niewyszukane zdjęcia z kamery wideo. Film jednak z całą pewnością zainteresuje studentów i absolwentów wydziałów psychologii, zwłaszcza tych zajmujących się psychologią transakcyjną i pokrewnymi. Dokument bowiem jak na dłoni pokazuje całą skomplikowaną sieć relacji w obrębie jednej rodziny.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
