Recenzja wyd. DVD filmu
Być kobietą, być kobietą
"Ile waży koń trojański" to film o przemijaniu, o wszechobecnym niedosycie i... miłości. Najnowsza komediaJuliusz Machulskiego bawi, niekoniecznie uczy, a tym bardziej nie wychowuje. Czym więc Machulski zaintrygował widzów? Z pewnością powodów jest wiele. Pokazanie po raz kolejny szarej, brudnej i beznadziejnej komunistycznej egzystencji, rezolutny opis polskiej kobiety w radzieckich czasach, to jest pomysł na film…, ale czy udany film?
Główną bohaterkę - Zosię (Ilona Ostrowska), poznajemy w dniu jej czterdziestych urodzin. Dla niej samej ta data, jest datą, którą z pewnością chciałaby puścić w niepamięć. Wraz ze swym kochającym mężem Kubą (Maciej Marczewski) i córką z poprzedniego małżeństwa, która z przybranym ojcem jest bardziej związana emocjonalnie niż z biologicznym, tworzą wręcz idealną rodzinę. Jej spokój zakłóca jednak Darek (Robert Więckiewicz)- pierwszy mąż Zosi i biologiczny ojciec Florki. Reprezentuje sobą, te cechy mężczyzny, które w oczach kobiet są najgorsze. W pewien sposób zabawny, ale jak każdy facet posiadający swoje słabości. Prowadzi życie równoległe. Obok życia małżeńskiego "zdarzają" mu się skoki w bok. Jest raczkującym biznesmenem, który liczy na lepszą przyszłość.
Znużona obecnym życiem, narzekająca na swój obecny wiek i załamująca ręce nad przeszłością Zośka wypowiada na głos swoje ciche marzenie. Chciałaby być młodsza o piętnaście lat. Jak twierdzą specjaliści, w millenijną noc wszystko może się zdarzyć… i się zdarza. Zosia zasypia 1 stycznia 2000 roku, a budzi się 15 maja 1987 roku. Po raz kolejny musi przechodzić trudności, jakie stanowiły wizerunek PRL-u. Czasy, do których przeniosła się Zosia,są istnym absurdem jej obecnej rzeczywistości. Największym problemem jest odnalezienie się w tej szarej otoczce całej historii państwa polskiego. Znajdująca na każdym kroku ludzką bezradność wobec panującego ustroju, sama próbuje zrozumieć swoją beznadziejną sytuację, w której się znajduje.
Komedia "Ile waży koń trojański?" jestutrzymana w konwencji zabawnych lat 80. Okres upadającego komunizmu, wzrastania nowych, demokratycznych i urzeczywistniających się poglądów, a przede wszystkim lat pełnych propagandowych haseł. Szokujące style mody wzorowane na serialu "Dynastia", charakteryzujące się plastikowymi klipsami, sztucznymi ubraniami, poduszkami… Drobiazgi, które zapadają w pamięć, kiedyś były pragnieniem, a teraz niedowierzaniem.
Juliusz Machulskipokazał w swoim filmie prawdziwie pragmatyczne czasy z domieszką komunistycznego banału życia, opartego na zwykłej normalności. Kolejny akcent filmowy tak renomowanego nazwiska daje wiele do myślenie o tym, co było i o tym, co będzie...
Główną bohaterkę - Zosię (Ilona Ostrowska), poznajemy w dniu jej czterdziestych urodzin. Dla niej samej ta data, jest datą, którą z pewnością chciałaby puścić w niepamięć. Wraz ze swym kochającym mężem Kubą (Maciej Marczewski) i córką z poprzedniego małżeństwa, która z przybranym ojcem jest bardziej związana emocjonalnie niż z biologicznym, tworzą wręcz idealną rodzinę. Jej spokój zakłóca jednak Darek (Robert Więckiewicz)- pierwszy mąż Zosi i biologiczny ojciec Florki. Reprezentuje sobą, te cechy mężczyzny, które w oczach kobiet są najgorsze. W pewien sposób zabawny, ale jak każdy facet posiadający swoje słabości. Prowadzi życie równoległe. Obok życia małżeńskiego "zdarzają" mu się skoki w bok. Jest raczkującym biznesmenem, który liczy na lepszą przyszłość.
Znużona obecnym życiem, narzekająca na swój obecny wiek i załamująca ręce nad przeszłością Zośka wypowiada na głos swoje ciche marzenie. Chciałaby być młodsza o piętnaście lat. Jak twierdzą specjaliści, w millenijną noc wszystko może się zdarzyć… i się zdarza. Zosia zasypia 1 stycznia 2000 roku, a budzi się 15 maja 1987 roku. Po raz kolejny musi przechodzić trudności, jakie stanowiły wizerunek PRL-u. Czasy, do których przeniosła się Zosia,są istnym absurdem jej obecnej rzeczywistości. Największym problemem jest odnalezienie się w tej szarej otoczce całej historii państwa polskiego. Znajdująca na każdym kroku ludzką bezradność wobec panującego ustroju, sama próbuje zrozumieć swoją beznadziejną sytuację, w której się znajduje.
Komedia "Ile waży koń trojański?" jestutrzymana w konwencji zabawnych lat 80. Okres upadającego komunizmu, wzrastania nowych, demokratycznych i urzeczywistniających się poglądów, a przede wszystkim lat pełnych propagandowych haseł. Szokujące style mody wzorowane na serialu "Dynastia", charakteryzujące się plastikowymi klipsami, sztucznymi ubraniami, poduszkami… Drobiazgi, które zapadają w pamięć, kiedyś były pragnieniem, a teraz niedowierzaniem.
Juliusz Machulskipokazał w swoim filmie prawdziwie pragmatyczne czasy z domieszką komunistycznego banału życia, opartego na zwykłej normalności. Kolejny akcent filmowy tak renomowanego nazwiska daje wiele do myślenie o tym, co było i o tym, co będzie...
Udostępnij: