Recenzja filmu

Śmierć niewinności i grzech nieistnienia (2021)

"Śmierć niewinności i grzech nieistnienia" jest debiutem młodego reżysera. Główny bohater filmu, młody chłopak o imieniu Etienne, jedzie wraz z trzema przyjaciółmi do innego miasta w celu skorzystania z usług prostytutki. Tego dnia planują stracić dziewictwo, tym samym przejść rytuał stawania się prawdziwymi mężczyznami. Etienne wyróżnia się spośród reszty, zdaje się być bardziej świadomym i przenikliwym obserwatorem rzeczywistości, stanowi on ważny element w strukturze filmu i jest odzwierciedleniem samego reżysera.

Fabuła nawiązuje do wydarzeń, które reżyser George Peter Barbari przeżył, mając 15 lat. W Libanie nastoletni chłopcy są zmuszani do korzystania z usług prostytutek, jest to wymogiem w dojściu do pełnoletności i stania się mężczyznami. Jak mówi, sam został wrzucony w niezrozumiałą dla niego sytuację, w której musiał wystąpić pod presją. Długo po tym czuł osamotnienie i tłumił myśli, które odbiegały od znanych mu norm. Wiedział, że nie tylko on się z tym zmaga i problem dotyczy wielu ludzi i kultur w różnym kontekście. Przez to doświadczenie poczuł potrzebę zrobienia filmu, jednocześnie chciał podzielić się spostrzeżeniami, które pomogą innym poczuć się mniej samotnymi.

Reżyser George Peter Barbari mówi o fabule filmu jako o tle dla ukazania problemów egzystencjalnych, odnajdywaniu siebie i radzeniu sobie z wyzwaniami stojącymi przed młodymi ludźmi zmagającymi się z integracją w nowym otoczeniu, nowymi rolami czy presją ze strony środowiska. Film jednocześnie posłużył do ukazania społeczeństwa Libanu, społeczeństwa, które wywiera presję na młodych mężczyznach, stawiając przed nimi wymogi bycia męskimi i trzymania się określonego schematu akceptowalnych postaw i zachowań. Tylko ucieczka w głąb siebie, we własne przemyślenia daje Etiennowi możliwość odetchnięcia od środowiska, w którym przejaw wrażliwości będzie postrzegany jako słabość. Dzięki strumieniom myśli przeplatanym z główną akcją filmu, została ukazana przepaść pomiędzy prawdziwą osobowością, a maską, którą trzeba zakładać wobec społecznych reguł. W postaci głównego bohatera można odnaleźć uniwersalną regułę indywidualności tłamszonej przez szablony, poczucie odmienności i trud w odnalezieniu się w środowisku.

Strona formalna filmu zasługuje na pochwałę. Operator kamery bardzo świadomie wykorzystuje otoczenie, kontrastując słoneczne, szerokie uliczki portowego miasta z ciasnymi, ciemnymi pomieszczeniami budynków oraz wykonuje częste zbliżenia na twarze bohaterów, co umożliwia ich trafniejsze zrozumienie, interpretację ich osobowości i wyczucie charakterów. Realizacja zdjęć trwała dziesięć dni, a budżet był skromny. George Peter Barbari uważa swój debiut za ogromne wyzwanie, któremu podołał przede wszystkim dzięki dobrej grze aktorów i sprawnej pracy całej ekipy filmowej. Aktorami są ludzie ze środowiska reżysera, mężczyźni których znał od dawna, a ich role odzwierciedlają ich prawdziwe charaktery, choć niekiedy przerysowane na potrzeby filmu. Niektóre z pozostałych elementów filmu również są bezpośrednim odzwierciedleniem życia aktorów, na przykład historia matki Etienna jest prawdziwa, a budynek, w którym zostało nagrane kilka scen, jest rodzinnym domem aktora.

"Śmierć niewinności i grzech nieistnienia" to film o wpływie środowiska na kształtowanie naszego życia, o narzucaniu oczekiwań, o rozbieżnościach między indywidualnością a kolektywem, tradycją czy normami kulturowymi. Film, w którym wyraźnie widać dystans między pragnieniami i ambicjami, a dostępnym scenariuszem życia. To dzieło dobrze wyważone pomiędzy poetyckim poprowadzeniem, a ukazaniem przyziemnego życia młodych Libańczyków – życia pełnego niepewności przed tym, co nadejdzie. Życia pełnego pragnień, z dylematem czy wyjechać za granicę w poszukiwaniu lepszych warunków, czy zostać w ojczyźnie bez perspektyw na poprawę.