Recenzja filmu

Makrokosmos (2001)

"Głowa do góry, nie jesteś sam". To bardzo trafne i refleksyjne hasło stało się wizytówką najnowszego filmu producenta Jacques'a Perrina "Makrokosmos". Jest on kontynuacją wielkiego przedsięwzięcia francuskich twórców, filmie o pięknie i tajemnicy życia, jakim jest "Mikrokosmos". Tym razem jednak bohaterami filmu nie są owady, lecz władcy nieba, ptaki wędrowne. Jest to film dokumntalno-przyrodniczy, który pokazuje nam rzeczy, porusza problemy, które musimy sami zauważyć, jest urzeczywistnieniem najstarszego ludzkiego marzenia, jakim jest latanie, a także odbycie podróży życia... Te niezwykłe zwierzęta pokazano nam obiektywnie, nie wskazując na ich dobrą, bądź złą naturę. Obdarzone zostały natomiast "duszą". Niektóre gatunki wzbudzają w nas sympatię, niektóre nie, jedne nas rozbawiają, a jeszce inne wzbudzają współczucie. To wszystko ukazane zostało po to, abyśmy utożsamili się z naszymi ziemskimi sąsiadami. Uważam, że jest to film warty obejrzenia, który powinien wnieść w nas nowe przemyślenia i refleksje. Latanie to odwieczne pragnienie ludzi. Ptaki pkonują wszelkie trudności nie zważając na pogodę, warunki i wszelkie przeszkody. Szybują przez powietrze, przemierzają świat, są wolne. Człowiek tego nie potrafi...