Choć rzeczywistość może jest lekko przegięta, to brutalność tamtych czasów jest ciekawie pokazana. Nie ma jednak co ukrywać, że ówczesne kobiety, szczególnie te z miasta - nie z dzikiej prerii, byly bardziej ostrożne i zależne od mężczyzn na dzikich terenach Ameryki. Tu oglądamy głupią, bezmyślną, nieodpowiedzialną i zarozumiałą kobietę, która ciągle naraża na niebezpieczeństwo syna, którego tak niby zajadle chroni. W 3 odcinku poczułam, że mnie to męczy. Nie rozumiem dlaczego milczący, ale i despotyczny przewodnik żyjący na pograniczu, walczący jak król dzikiego zachodu, nie potrafi jej ogarnąć, jasno przedstawić sytuacji i przedstawić niebezpieczeństw. Za to idzie za nią jak ta owca. Rany… a mogło być świetnie!