Sama bym tego lepiej nie ujęła.

:-)

Typowy, niezaskakujący i właściwie od początku wiadomo jak się potoczy. Postacie dość płytko pokazane. Autyzm dziewczyny nie ma znaczenia właściwie dla filmu i gdyby o tym nie mówiła sama, to trudno byłoby się domyśleć, że go ma. Bardziej bym ją podejrzewała o ADHD. Nienaturalnie podekscytowana cały czas i wesoła. Nienaturalne, nie młodzieżowe dialogi i sposób zachowania. Trochę taki miałki. Jedyne co warte uwagi to zdjęcia. Są w miarę ok a czasami naprawdę dobre.

Dialogi akurat młodzieżowe.

Dialogi typu jak dorośli myślą, że młodzież mówi

No nie xD

Tak xd

Zgoda! Bohaterka autystyczna bo trzepocze rękoma, a jej ASD jest werbalnie podkreślane na każdym kroku. Poza tym niekoniecznie. Ogólnie, postaci mało przekonujące, trudno zrozumieć ich motywacje, relacje, emocje zreszta tez. Tym bardziej zdumiewają wszystkie te świetne recenzje.

Widać, że osoby się tu wypowiadające nie wiedzą za wiele o spektrum autyzmu u kobiet, co pokazuje zresztą niewiedzę społeczeństwa. Jako osoba w spektrum, widzę u głównej postaci mnóstwo cech, chociażby zafiksowanie na wykonaniu zadania, które sobie wymyśliła, zafiksowanie na jednym temacie i poświęcanie mu mnóstwa czasu, pewne odłączenie emocjonalne, pewnie dlatego nie komentuje swojej zdystansowanej relacji z matką , której z kolei najbardziej marzyło się aby jej córka była normalna. Jest zresztą też taka scena, w której mówi, że największy kontakt z córką w jej dzieciństwie zlapała, kiedy ta w wesołym miasteczku zjeżdżając na nią patrzyła. Co tez świadczy, o mocnym odcięciu naszej głównej postaci. To, że w przyjaźni i w innych relacjach popełnia tyle społecznych błędów. To, że jest naiwna i niedojrzała. Że nie zauważa za wiele poza światem swojego wyimaginowanego bycia w filmie itd itd Ale ludzie tacy jak Wy nie dostrzegą autyzmu czy ADHD nawet jakby machało przed nimi rękami. Dlatego osoby takie jak bohaterka serialu oraz ja sama traktujecie tą samą miarą, co wszystkich. A my naprawdę nie funkcjonujemy w ten sam sposób, mimo że też mamy dwie ręce i nogi... Tyle nas łączy.

Meitar, dzięki za cenną opinię z perspektywy osoby w spektrum;). Innym radzę więcej zrozumienia i empatii.

nie muszę wiedzieć nic o autyzmie, ADHD by rozmawiać o serialu. nie musze znać się na kosmosie by rozmawiać o gwiezdnych wojnach... i nie pisz proszę ludzie "tacy jak Wy ..." bo starając się zabrać głoś wykluczasz i krytykujesz... mówimy o serialu, który opowiada jakaś historię a nie Twoja historię...

Historie i cechy kobiet autystycznych mają punkty styczne, więc owszem, opowiada również moją historię.

Musisz coś wiedziec o teorii wzglednosci by skumac Intelrstellar, czy Kontakt , trudno , bez tej wiedzy rzexzywiscie postać wydaje się niewiarygodna zupełnie jak Aspi dla normalsa ktory nie miał okazji poznać pidobnych mu lepiej.

Prawda, kreacja Aspergerki moze nie idealba ale nie bylo potrzeby jej autodeskrypcji ( to dla tych co nie wiedza co to- niech popatrza, cos sie dowiedza) by walilo po oczach co to jest i jaką ma rolę w opowieści.

Jestem "wysokofunkcjonującą" osobą ze spektrum autyzmu, zdiagnozowaną jako osoba dorosła (większość moich znajomych, a nawet rodzina nie wierzyła wcześniej w moje podejrzenia). Autyzm u kobiet bywa mniej widoczny, ponieważ kobiety z natury nabywają lepsze kompetencje społeczne i potrafią się maskować. Ale w serialu było przedstawione mnóstwo sygnałów u głównej bohaterki i negować to mogą tylko osoby, które nic nie wiedzą o temacie. Wiele zostało wyżej wymienionych, wszystko opiera się na szczegółach zaobserwowanych w interakcjach, jakie prowadzi główna bohaterka. Można zauważyć niewyłapywanie ironii, nieumiejętność odpowiedniej reakcji w wielu sytuacjach, bardzo znaczący jest powrót do tematu o filmie tuż po tym, jak przyjaciel powiedział jej o romansie matki - coś postrzeganego przez osoby neurotypowe jako bardzo nieadekwatne. Dobrze, że istnieje reprezentacja filmowa nie tylko takich osób autystycznych, które nie są w stanie samodzielnie funkcjonować. Wasze komentarze negują istnienie takich osób jak ja, z czym już się wielokrotnie spotkałam w moim otoczeniu. A chłopak gejem ewidentnie nie był, skoro miał przelotnego crusha na przyjaciółce. Mógł być po prostu biseksualny, nawet z przewagą kobiet, dlatego nie jest niemożliwe, że nikt tego u niego nie zauważył (dla niego samego mogło to być pierwsze zauroczenie mężczyzną).

Wszystko przyjmuje do wiadomości... ale serial to serial a rzeczywistość rzeczywistością. Bardzo trudno przekłada się na język filmowy rzeczywistość bo jest ona skomplikowana, zniuansowana. mój komentarz niczego i nikogo nie neguje tyczy się tylko i wyłącznie tkanki serialu. komentuje scenariusz, budowanie postaci, rozwój historii. nie mieszajmy pojęć.

Sęk w tym, że w tym serialu bardzo dobrze pokazano rzeczywistość i cechy kobiet autystycznych. A Ty piszesz, że nie.

Marek Całka 2? ja bym jednak dał 1, a co, nie wolno?

Ch… że świeże, ch… że ładnie sfotografowane i udziwiekowione. Najważniejsze to przyjeba… się do niuansów fabuły. Ten serial jest fajnym oddechem i taki ma być.
Czy wszystko musi być wydumane i zawsze każda postać musi być perfekcyjnie opowiedziana?
Ludzie, to jest rozrywka a nie film o facecie w łódce.

ładnie sfotografowane to mogę być tez ujęcia z komunii ....

Nie każdy odkrywa, że nie jest hetero mając 14 lat. Jako społeczeństwo mamy zdecydowaną przewagę obrazów hetero niż homo (w kulturze i w życiu), więc jeśli był bi, to mógł być nastawiony na relacje z kobietami i pierwszy raz przeżyć zauroczenie drugim facetem. To naprawdę nie są rzeczy zero-jedynkowe.

aha... już wszystko jasne...

A jeszcze trudniej, on zawsze był z Leną, byli  sobie bardzo bliscy (od wczesnego dzieciństwa) ona genialna, on cudownie przewodnikujacy jej w świecie normalsów, tylko nie było miedzy nimi żądzy. Na to naklada sie jego (i jej) zauroczenie Igorem . Robią to co powinna robić młodzież (inteligentna) - patrzą na siebie i swiat i starają sie zobaczyć co jest,   a nie co ma byç, nic tu nie jest dopowiesziane do końca, to dopiero zaciekawienie.