Uważam, że ta seria mogłaby być całkiem dobra, gdyby nie ta nieszczęsna, bezimienna bohaterka. O ile z początku jej nieśmiałość można było złożyć na karb zdezorientowania (w końcu cierpi na amnezję), to już w miarę rozwoju serii jej postawa strasznie mnie drażniła. Chyba w żadnym dotychczas przeze mnie oglądanym anime główna postać nie była tak bierna i apatyczna, a do tego bezwolna i zależna od innych. Nie robiła nic, absolutnie nic, żeby odzyskać swoje wspomnienia. Do tego ten cały Orion, który pojawił się nie wiadomo skąd, potem zniknął, a potem znów się pojawił, nie wnosząc do fabuły praktycznie nic. Trochę lepiej w serii zaprezentowali się panowie (Toma mnie nawet zaskoczył, ale szybko mu przeszło i znów wpisał się schemat), ale poza pojawieniem się w swoim odcinku jak ogłówny bohater, robili tylko za dekorację. Jak dla mnie najciekawszą postacią był Ukyo - miłość, życzenie spełnione przez wróżkę (wróża?), podróż między światami, wielokrotna śmierć, rozdwojenie jaźni - ale twórcy najwidoczniej starali się zabić tę odrobinę sympatii, jaką do niego żywiłam, każąc mu gadać przez dobre pięć minut z nożem w piersi (!). Nie wspominając już o tym, że był wtedy jakoś dziwnie rozciągnięty. Ogólnie sądzę, że największym atutem tego anime jest oprawa graficzna. Postacie są ładnie narysowane i, poza niewielkimi wpadkami (np. wspomniany wyżej Ukyo), przyjemnie się na nie spogląda. Równie przyjemnie słuchało mi się muzyki, dość melancholijnej, ale dobrze wpasowującej się w klimat. Podobał mi się też OP.
Rozstanie z Orionem było bardzo przeciągnięte, wyjaśnienia na końcu dość ogólnikowe, ale myślę, że ostatnia chwila tego anime była idealna. Idealna pod tym względem, że każda osoba, która to anime oglądała, mogła sobie wybrać chłapaka, do którego nasza Bezimienna powróci i tym samym dopisać sobie resztę historii.
I dla tych kilku pozytywnych akcentów, anime to dostało ode mnie ocenę 6/10.