Serial właściwie jest bardzo klasycznym SF, takim z lat 50-60, gdzie kosmos był widziany jako nieomal miejsce niedzielnej wycieczki, kipiał absolutnie oczywistą mnogością życia, a głównym zadaniem człowieka była nie tyle eksploracja, co poprzez kosmos dotarcie do własnego ludzkiego ja. Jeżeli komuś podobały się udręki post alienowych Prometeuszy może znaleźć w tym serialu całkiem ciekawe wątki, a już na pewno te same neurotyczne rozterki oraz charakter postaci, co w Prometeuszach, tyle że w tańszej wersji. Całe powyższe byłoby jeszcze do przełknięcia, gdyby było okraszone świadomym nawiązaniem twórców. Niestety, widać, że produkcja idzie na łatwiznę i opowieść to typowa konwencja serialowa: najpierw zapowiedź wszystkiego, później relacje człowiek-ambicje-rodzina-kosmos i koniec, który jest właściwie początkiem nowego sezonu. Aktorzy są ładni, aktorsko banalni, seksualnie wielowątkowi. Logika opowieści jest mocno naciągana, już nie mówiąc o pokazanej technologii, której bliżej do Iron Sky niż do obecnego widzenia sprawy. Jeżeli napisane powyżej odpowiada, oglądając serial można całkiem miło spędzić czas. Natomiast dla wnikliwych serial może okazać niestrawnym zakalcem.