Podczepiam się do wątku ze spojlerem ale nie polemizuję. Piszę o swoich wrażeniach. Przyznam, że ten sezon wciągnął mnie podobnie jak poprzednie. Żal mi było łysego mściciela ale przyjąłem takie rozwiązanie, zakładając, że dziadyga rzeczywiście może być skończonym sk... Jeśli coś mnie wnerwiało to skrajna głupota Gaitoka. Taki ochroniarz to w zasadzie tykająca bomba. Aż dziw, że mając tyle forsy szefostwo oszczędzili na testach psychologicznych. Wątek z ukradzionym pistoletem uważam za baaardzo tani chwyt. No i zdziwiłem się, że blondyna nie załapała, że ruscy to rabusie i ich nie wsypała. Jak na silną/niezależną kobietę sukcesu to nie błysnęła.
Reszta postaci super mi podeszła. Fajnie, że wróciła Belinda, bo już w pierwszym sezonie było widać po tym jak potraktowała Rachel w kryzysie, że za fasadą świętej kryje się osoba ze sporymi pokładami egoizmu.  Podsumowując, intryga pomyślana całkiem fajnie ale z paroma żenującymi rozwiązaniami fabularnymi, które wymieniłem wyżej. Obejrzałem z przyjemnością ale bez zachwytu jak w przypadku poprzednich sezonów. Gaitok to był po prostu taki pet w dobrze przyrządzonej jajecznicy, któremu poświęcono zdecydowanie zbyt wiele czasu. P.S.: Ok, bez zachwytu nad fabułą. Natomiast obraz z efektem wow!

"Aż dziw, że mając tyle forsy szefostwo oszczędzili na testach psychologicznych." XD Pełna zgoda, i to jest właśnie fajnie, że ludzie zwracają uwagę na różne rzeczy i inaczej je odbierają. Dla mnie nieporadny Gaitok był milą oku postacią, bo nie tylko wszystkie firmy świata pełne są ludzi niekompetentnych (często u władzy) ale i nieraz solidny pracownik ma momenty pecha i błędnych decyzji. A co do innych postaci - chętnie oglądałbym spin-off opowiadający losy rodziny multimilionerów która (po powrocie z wakacji) spada na finansowe dno i jak sobie z tym poradzą.

Zboczenie zawodowe. W poprzedniej pracy zdarzało mi się czasem pisać opinie na temat ewentualnych niedociągnięć osób zatrudnionych w szeroko pojętej ochronie. Gaitok nie byłby najgorszym spośród tych, których poznałem i rozumiem, że miłość czyniła go rozkojarzonym. Tyle, że on w zasadzie sam opowiadał o tym, że nie ma predyspozycji do używania przemocy. Nie tylko zapomniał zabezpieczyć broń, potem dał się zbyć jak dziecko niedoszłemu samobójcy. Funkcjonował w ciągłej rozterce. Ostateczna jatka nie była jego winą, niemniej zżymałem się patrząc na to co wyprawia. Sama utrata pistoletu to możliwa rzecz przy takim zauroczeniu (przecież nasze własne wojsko zgubiło jakieś miny w magazynie Ikei lol). Ale dalsze postępowanie? Osobiście, poszedłbym do tatuśka i powiedział: "Wszystko się nagrało na kamerze znad mojego biura. Woli Pan to załatwić dyskretnie czy spędzić najbliższe tygodnie w tajskim więzieniu?" . P.S.: Podpisuje się pod pomysłem spin-offu. Ale to pokazuje, że reżyserowi udało się jakoś nas jako widzów zaangażować w te wymyślone żywoty ;-) Dlatego, jak już wspomniałem, tak mnie ucieszył powrót Belindy.

"Ale dalsze postępowanie?" - też tak to widzę i byłem wtedy mega zirytowany. Jednak - co może wypadało mocniej wyrazić w serialu - utrata tej pracy byłaby dla niego degradacją i finansową i społeczną, więc bał się stanowczej konfrontacji (ryzyka eskalacji konfliktu z uzbrojonym świrem) i/lub reakcji zwierzchników. Cóż, widziałem w życiu zawodowym zachowania ludzi zupełnie irracjonalne, coś w stylu udawania że jest sucho gdy z cieknącego dachu kapie prosto na łeb i klawiaturę. I to jest super w Białym Lotosie: eksploracja tego jak zachowują się ludzie pod wpływem maksymalnego stresu. Lub maksymalnego "sukcesu" jak u Belindy.