Przyznam, że nie cała twórczość Walaszka do mnie przemawia. Kapitan Bomba był niestety absolutnie niedoścignionym ideałem. I dalsze produkcje były... hmmm... takie se. Blok Ekipa była jednak siermiężna i nie ryło bani, Porucznik Kabura jakoś serca nie podbił, no i nie jest gratis, wiec co tu mówić o uczciwej cenie. No nie było to złe, ale bez szału.

Ale Boner - no, to w końcu było to! Pełnokrwiste postacie, jatka w każdym odcinku i ten abstrakcyjny humor. Oczywiście jak to u Walszaka - zdecydowanie nie jest to kreskówka na dobranockę dla grzecznych dzieci, bo żarty kręcą się wokół wódy, piwerka, żartów o gejach, księżach, policjantach, menelach i co kto komu wsadzi w pupę. Bo wiadomo że w pupie siedzi diabeł i mówi "dobry wieczór!". Wróżka-Zębuszka to owłosiony psychol nienawidzący dzieci, Anioł Stróż ma w kieszeni granaty, diablice nie stosują antykoncepcji a Papież... cóż, Papież oprócz przyjemności ma też swoje obowiązki. A tanie dziwki są odpowiedzią na wiele pytań. I jak wszystko zawiedzie to ostatecznie można skorzystać z mocy buraka pastewnego. Z rodzynkami.

Dostrojenie się do specyficznego humoru wymaga odpowiedniego przygotowania, bo początkujący widz rzucony na głęboką wodę może stwierdzić jedynie "WTF?!" Ale akceptacja abstrakcji daje świetną frajdę. A uważni telewidzowie i radiosłuchacze z pewnością doszukają się smaczków związanych z Kapitanem Bombą, Koniem Rafałem czy Blok Ekipą.

Zasadniczo można dać dwie stówy i to nawet z fakturą, ale nawet opłaca się dać 300 bez. W najgorszym wypadku można to sobie odbić z tacy.