lol jaki obcy, jakie fantasy?
TO jako pierwotny instynkt zabijania.

TO ma samoświadomość, zdolność do replikacji i niektóre monologi pochodzą od niego. Ponadto zwalcza część swego potomstwa jako "bękartów". Czy na pewno mówimy o tej samej książce.

Wedle mnie oczywistym jest, iż wewnętrzne monologi Dextera są niczym innym, jak tylko przejawem jego drugiej osobowości. Rzeczą chyba nader naturalną jest prowadzić wewnętrzne monologi z sobą samym, czyż nie?

I o zwalczaniu jakiego potomstwa tu mowa? Nie zmieniajmy i nad interpretujmy oczywistych rzeczy. Swe zbrodnicze popędy, które rodzą się w jego wnętrzu, usprawiedliwia (głównie przed sobą samym zapewne) tym, że morduje tylko innych zbrodniarzy. (co i tak interpretuje czasem jak my wygodniej, w trzecim sezonie bodaj pod jego nóż trafia pedofil, co średnio pasuje pod jego wyuczony Kodeks, wedle którego mordować miał tylko innych zbrodniarzy)

W książce jest podobnie, tyle, że jego wewnętrzne monologi są bardziej wyraziste, ot co.

Ciągle mam wrażenie, że dyskutanci nie poznali wszystkich części literackiego cyklu czyli "Demonów Dextera", "Dekalogu Dextera" i "Dylematów Dextera". Istotnie po przeczytaniu "Demonów.." miałem takie same odczucia. Dopiero "Dylematy.." wprowadzają TO.
"TO, bardzo praktyczne, szybko zorientowało się, na czym polega problem, i rozwiązało go, zabijając prawie całe potomstwo. Mała grupka uciekła w świat w poszukiwaniu nowych nosicieli. [..] TO jednak przez tysiąclecia nauczyło się, jak ważne jest, by czekać. Miało pod dostatkiem czasu - całą wieczność - i mogło sobie pozwolić, by zachować cierpliwość, powoli wyłapywać i zabijać tych, którzy ocaleli, a potem bez pospiechu, starannie przywrócić cudownemu kultowi swojej osoby dawną świetność." ("Dylematy Dextera" Amber 2008 str.255).

Niestety moi dotychczasowi dyskutanci albo nie czytali "Dylematów Dextera", albo mają problem z czytaniem ze zrozumieniem. Nadal poszukuję takich, którzy zastanawiają się nad intencją Jeffa Lindsay'a i tym, jak z takiej wolty wybrnie w dalszych 2 tomach cyklu.

Czytelnictwo zamiera, trzeba się przenieść na portal literacki.

TO, bardzo praktyczne, szybko zorientowało się, na czym polega problem, i rozwiązało go, zabijając prawie całe potomstwo. Mała grupka uciekła w świat w poszukiwaniu nowych nosicieli. [..] TO jednak przez tysiąclecia nauczyło się, jak ważne jest, by czekać. Miało pod dostatkiem czasu - całą wieczność - i mogło sobie pozwolić, by zachować cierpliwość, powoli wyłapywać i zabijać tych, którzy ocaleli, a potem bez pospiechu, starannie przywrócić cudownemu kultowi swojej osoby dawną świetność."

Ja czytałem wszystkie części literackie. Na początku też myślałem, że to pierwotny instynkt zabijania. Jednak ten powyższy cytat skłonił mnie do zdania, że chodzi o Molocha. Dexter do spółki z Cody'm zabili wszystkich jego wyznawców, więc teraz poczeka na nowych wiernych. Faktycznie jest w tym sporo metafizyki, jednak cała książka obraca się w tych klimatach.