Jeszcze jeden aspekt przedstawionych walk jest mało realistyczny. W wyniku zasadzki Syryjczyków mamy niemal wyłącznie zabitych po obu stronach. Nie ma rannych, poza jednym Arabem. Używano różnej broni i granatów. W balistyce występuje pojęcie rażenia obalającego - energii pocisku, która pochłonięta przez ciało powoduje utratę przytomności lub śmierć. Pociski Parabellum używane w Uzi wymagały trafienia w ważne rejony ciała, a Syryjczycy strzelali zza ukrycia. W realnym świecie stosunek zabitych do rannych byłby rzędu 1:3.

Co do użycia min przeciwpiechotnych, to ciekawy opis jest w książce Pylcyna "Byłem dowódcą oficerskiej kompanii karnej". Otóż jeden z jego plutonów uruchomił przeciągnięty przez drogę drut naciągowy od niemieckich min typu S (wyskakujących). Po ich wybuchu ocaleli żołnierze rzucili się do rowów po obu stronach drogi, wprost na ułożone tam miny fugasowe (takie jak w serialu). Nieliczni ocaleni mieli poważne obrażenia. Jedna zapora inżynieryjna wyeliminowała cały pluton, a do jej ustawienia wystarczyło dwóch saperów.

No i mamy kolejne ciekawostki przy akcji "przetrwanie w bunkrze". Syryjczycy wrzucali granaty obronne F-1, których masywne odłamki dolatują nawet na 200 m (więc pomiędzy betonowymi ścianami mogły wielokrotnie rykoszetować). Z załogi bunkra nikt nie krzyknął, ani nie wypuścił z ręki odbezpieczonego granatu (swoja drogą po co mieli tak zrobić). Zginęło dwóch żołnierzy, reszta była lekko poraniona. Żadnych wyprutych flaków, popękanych bębenków w uszach, ani uszkodzeń oczu. A przecież obok kogoś te granaty upadły.

Tym razem nie o żołnierzach, ale o technice. W serialu podstawowymi pociskami do zwalczania arabskich czołgów w Centurionach są podkalibrowe (bez ładunku wybuchowego, przebijające pancerz energią kinetyczną). Specyfika użycia polega na tym, że jeżeli nie zauważy się momentu trafienia, to nie wiadomo czy czołg przeciwnika jest zniszczony. A tu syryjskie T-55 zapalają się. W tych czołgach obok kierowcy znajdował się zbiornik paliwa z tunelami do umieszczenia amunicji do działa. Pomysł zdumiewający, zwłaszcza że na Zachodzie stosowano już tzw mokre magazyny, aby nie dochodziło do wybuchu własnej amunicji po trafieniu. Zatem w przypadku trafienia T-55 w wymieniony zbiornik powinien mieć miejsce wybuch amunicji (nie pocisku, tylko ładunku miotającego) i odfrunięcie wieży. Ale w filmie pokazano tylko niespieszny pożar.