Zdaje się, że tort ten jest niemal idealny - z bitą śmietaną, kandyzowanymi owocami, błyszczącą polewą, kuszącym lukrem czy cukierkowym wzorkiem - lecz tylko na zewnątrz. Gdy weźmiesz do ust pierwszy kęs ciasta przekonasz się jak bardzo jest ono w środku zepsute, jak przegniłe i mdłe ma wnętrze.

Taka jest właśnie 'Euforia'. Z perspektywy trzeciej osoby może wydawać się nam to sielankowym życiem - imprezami do białego rana, niczym nieograniczoną wolnością, niemal nieskrępowaną niezależnością. Może się zdawać, że dobra zabawa, intensywne, krótkie relacje i materialne wartości dają naszym bohaterom szczęście.
Jedynie z wierzchu. W środku tak naprawdę znajdziemy całą masę problemów: tęsknotę, poszukiwanie swojego celu w życiu, niepewność, narkotyki, inność, brak akceptacji, złość, agresję, niechcianą ciążę, podkopane ambicje, brak odpowiedzialności, powierzchowność, powielanie złych zachowań, zazdrość, nienawiść, wściekłość, pychę, poszukiwanie siebie, alkohol, uprzedmiotowienie, aborcję, pornografię, niestałość uczuć, złe priorytety, seks, wulgarność, obsceniczność, nieszczęśliwa miłość jest tutaj chyba odmieniana przez wszystkie przypadki - od zauroczenia, przez szaleńcze zakochanie, poprzez przywiązanie, aż po odrzucenie i żal.

Serial nie boi podjąć się żadnego "kontrowersyjnego" tematu. Dlaczego użyłem cudzysłów? Bo wszystkie tematy, które dla przeciętnego widza mogą wydać się kontrowersyjne dla młodzieży są zupełnie normalne. Narkotyki, alkohol, seks bez zobowiązań, rozwiązłość, niestałość uczuć, aborcja, pornografia, nudyzm, dickpick. W takiej rzeczywistości obraca się współczesna młodzież i nie jest to wytwór artystyczny.
Za to najbardziej szanuję ten serial. Oraz za to, że w swoim przekazie będzie mógł dotrzeć do młodego widza, który jeżeli obejrzy materiał świadomie to będzie potrafił wyciągnąć z niego ważne wnioski.

Zaczynając serial myślimy, że oglądamy świat z perspektywy zagubionych nastolatków. Pod koniec z przerażeniem stwierdzamy, że tak naprawdę jest on o ich zagubionych rodzicach. Niemal wszystkie działania dzieciaków są konsekwencją działań rodziców. Serial dobitnie pokazuje, że niemal każde postępowanie dorosłych odbija się ostatecznie na ich pociechach i to często w straszny sposób.

I tak utrata ojca oraz agresywne kłótnie z matką pchają Rue w objęcia narkotyków.
Podwójne życie ojca Nate'a powoduje występowanie u niego stanów agresji i wściekłości.
Brak ojca i depresja matki sprawiają, że Cassie nie potrafi wytrwać przy jednym chłopaku i zachodzi w niechcianą ciążę.
Zbyt duża presja ze strony ojca McKaya sprawia, że chłopak nie potrafi podołać wygórowanym wymaganiom i ucieka od odpowiedzialności.
Zaborczość matki oraz brak zainteresowania ojca Maddy powodują skłonności do manipulacji i chęć posiadania innego życia.
Brak zainteresowania ze strony rodziców Kat sprawił, że pożądaną atencję znalazła w Internecie.

Ostatecznie należy pamiętać, że jest to amerykański serial w Ameryce, o Amerykanach i dla Amerykanów. Pozostaje pytanie jak bardzo wydarzenia przedstawione w filmie można przenieść na warunki polskie. Moim zdaniem w skali mikro, odpowiadające lokalnym problemom danej społeczności. Co nie znaczy, że polską młodzież problemy przedstawione w serialu nie dotyczą. Owszem dotyczą, ale może nie tak bardzo jak naszych amerykańskich rówieśników.
Uważam, że serial powinni obejrzeć wszyscy. Koniecznie młodzież w wieku szkolnym, ale także dorośli; szczególnie ci, którzy nie zdają sobie jeszcze sprawy z tego, że to jak postępują odbije się w przyszłości na ich własnych dzieciach.