Specjalnie we wtorek włączyłam telewizor (głównie żeby popatrzeć jak Wrocław ładnie w serialu wygląda, taki pokolorowany) i załapałam się na moment, w którym złodziej kradnie bohaterce samochód i pieniądze. Pytam grzecznie - kto normalny wkłada kluczyki od auta do płytkiej kieszonki w sweterku? I to jeszcze ze świadomością, że w bagażniku została kupa forsy?! Wyłączyłam telewizor, zdegustowana radosnym ćwierkaniem Karolinki (10 min. wyjęte z życiorysu!), zajrzałam do gazety i czytam opis serialu. Piąty odcinek: "Karolina zdaje sobie sprawę, że bez skradzionych pieniędzy nie otworzy stoiska z biżuterią". Brawa za refleks, Karolinko. Nie oczekiwałam specjalnie zajmującej rozrywki (patrz: motyw włączenia telewizora, pierwsza linijka), ale serial, w którym do dziewczyny przez trzy odcinki dociera, że przez własną bezmyślność została okradziona, trochę przerasta moją cierpliwość. Wolę bardziej skondensowaną akcję.