Serial generalnie pnie się w rankingu ( zasłużenie ), zdobywając coraz większą popularność, ale jakoś mało jak na razie opinii o postaciach. Gdybym miał wskazać trójkę najbardziej intrygujących:
1. Salvatore Conte, czyli opozycja do ekipy don Pietra. Więcej na ekranie widzimy go, gdy Ciro wyjeżdża do Hiszpanii, co nie przeszkadza by od razu stał się kandydatem do najlepszego bohatera. Jego opanowanie, sposób w jaki stopniowo dawał Ciro do zrozumienia, że nie jest przez niego mile widziane, aż do sceny na statku - mistrzostwo.
Po powrocie do Włoch robił jeszcze większe wrażenie ( historia młodzika, którego wykorzystał Ciro to mój ulubiony wątek, definitywnie), tworząc przed swoim podwładnym wizerunek troskliwego ojca chrzestnego, który ostatecznie rozbija go zabijając Danielino i jego brata - ciężko po zakończeniu odcinka dziesiątego nie mieć dreszczy, dzięki Conte.
Po zakończeniu można się spodziewać, że wpływy don Salvatore się powiększą, na co liczę. Im go więcej, tym po prostu lepiej.
2. Pietro Savastano / Ciro di Marzio.
Kiedy don Pietro trafił do więzienia, wydawało się że bardzo straci na znaczeniu. Tymczasem tam osiągnął chyba swoje serialowe apogeum. Jego małe imperium, które przez kilka odcinków skutecznie utrudniało życie strażnikom świetnie pokazywało jego diabelną charyzmę. Pietro chce telefon - dostaje telefon, chce zamieszania - wystarczy postukać miską o kraty. Najtwardsza ze wszystkich postaci, co szczególnie widać w końcówce, gdzie na jaw wychodzi jego maskarada ( która niestety skutkowała tym, że w drugiej połowie był nieco pominięty, ale od czego ma być drugi sezon, mam nadzieję że zyska na nim, podobnie jak Conte). No i może prozaiczny fakt - jego spojrzenie przeszywało duszę na wskroś.
No i Ciro, główny bohater. Jego największą zaletą było to, że przez większą część nie mogłem zgadnąć, co mu w duszy siedzi. Czy stara się on pomścić Atilla, zemścić się za swoje osobiste urazy, a może po prostu wykorzystać okazję, by przejąć władzę? Był niesamowicie tajemniczy co do swoich intencji, a do tego obdarzony niemałym intelektem, czego dowodzi akcja sprzątnięcia donny Immy ( choć jak się okazało, to ona go przechytrzyła, ale to tylko ukłon w jej stronę - zapobiegawczość Cira i tak jest godna pochwały), no i do tego nie miał żadnych skrupułów, zabijając Manu ( dla mnie jako postać na tym zyskał, pokazał jak bardzo jest realistyczny). Wiedział też, jak odpowiednio balansować pomiędzy Conte, a jego starą ekipą, by ostatecznie odnieść zwycięstwo nad Gennym.
Oprócz nich na uwagę zasługują szczególnie jeszcze Genny i donna Imma, których nie zawsze darzyłem sympatią, ale nie można im odmówić tego, jak świetnymi postaciami byli. Żałuję również, że słabo można było poznać starych mafiozów don Pietra, a szczególnie Zecchinettę.