Czy tylko ja poza tekstami na podryw zauważyłem jakie są tutaj genialne odniesienia do historii i popkultury? Odcinek z filmem klasy b to Johnny Wood, a w pop art Johnny mamy tonę odniesień do Warhola łącznie z zamachem jakiejś szurniętej feministki. Jeszcze ta estetyka lat 60 to w ogóle cud i miód. Więc intelektualiści wszystkich krajów brać się za kreskówki.