Zakochałam się w nim od pierwszego odcinka i pochłonełam całą sobą, może dlatego, że typ takich chłopaków jest w moim guście. Przede wszystkim tajemniczy, opanowany, skrywający wszystko w sobie, a jednak z dobrym sercem, przyjazny, bystry, inteligentny, elokwentny. Jego bół, jego cierpienie którego nie potrafił okazać sprawiły, że płakałam razem z nim, płakałam i wtedy gdy pytał się siebie, dlaczego jest tak, a nie inaczej, dlaczego jest wampirem, dlaczego nie może być człowiekiem, dlaczego nie może być kontrolowanym przez uczucia, płakałam i wtedy gdy pierwszy raz się uśmiechnął, gdy pierwszy raz w ciągu 10-sięciu lat miał chwile szczęścia, płakałam i wtedy gdy odchodził na zawsze, polecam wszystkim takie emocje.