Jeśli ktoś szuka dobrego skandynawskiego kryminału, to musi poszukać innego serialu. Niby fabuła jest ciekawa, niby wszystko jest ok, ale przez cały serial czuć pewną prowizorkę. Zwłaszcza jeśli chodzi o pracę dwójki policjantów. Dawno nie widziałem tak żenujących ról. Śledczy cierpliwie przesłuchują kolejnych podejrzanych. Jak trzeba to biegają im do sklepu po cydr. Detektyw Gabriel podejrzewa swoją koleżankę o zatajanie prawdy, w pewnym momencie nawet zaczyna sugerować, że to ona zabiła Mullera, co dopełnia żenady. Nie przeszkadza mu tu jednak w równie żałosny sposób ją podrywać, choć po jego zachowaniu trudno stwierdzić czego do końca oczekuje.
A w odcinku finałowym oznajmia wszystkim rozwiązanie zagadki. Robi żenujący wykład, bez żadnych dowodów, na dodatek wskazuje niewłaściwego mordercę. Wybitny detektyw.