Seria od pierwszego odcinka, ba, odkąd zobaczyłam w lipcu plakat ją promujący, przypadła mi do gustu. Na plakacie zachwyciły mnie przede wszystkim kolory. Nie mogłam też oderwać wzroku od postaci. Pomyślałam sobie wtedy: " jeśli w anime będą wyglądać jak na plakacie, to już musi być coś". I studio Kyoto Animation jak zwykle mnie nie zawiodło. Od pierwszej do ostatniej sceny animacja była na najwyższym poziomie. Wszystko działo się płynnie, momenty bardzo dynamiczne i walki wyglądają, jakby były wykonane z największą starannością (i przy największym budżecie). Animacja w ostatnim odcinku powaliła mnie na kolana - naprawdę, miałam ochotę klęknąć przed ekranem i dziękować grafikom KyoAni za to, co dali światu.

W kwestii postaci - są cudowne! Pomijając już fakt, że są po prostu pięknie narysowane, super ubrane i jeden Bóg jeszcze wie co. Są po prostu sympatyczne i nie irytujące, co, w fali wszechobecnych kalek pewnych typów postaci, lub postacie-drewno, wcale nie jest takie oczywiste.

Akcja rozwija się w sposób nieoczekiwany, ani przez chwilę nie nudzi, wciąż pędzi naprzód a nieoczekiwane zwroty akcji są w stanie przyprawić o zawał. Serial ma momenty niesłychanie zabawne, przerażające, dziwne a także i niesłychanie wzruszające - zwłaszcza w odcinkach 10 i 11 nie byłam w stanie pohamować łezki wzruszenia, a już w 12 buchnęła ze mnie fontanna.

Wspominałam już o muzyce? Pod każdym względem świetna. Sama ścieżka dźwiękowa może nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym - ot, miłe nastrojowe utwory, które bardzo pasują do klimatu serii i rzadko kiedy przyciągają uwagę bardziej od tego, co dzieje się na ekranie. Jednak piosenki z openingu i endingu są wspaniałe. Warto wspomnieć, że opening i ending same w sobie są dobre - chyba najlepsze jakie widziałam odkąd oglądałam Death Note.

Anime to polecam wszystkim, bez względu na wiek i płeć. A jeśli ktoś jeszcze nie jest przekonany - dajcie szanse tej serii i obejrzyjcie chociaż jeden odcinek. Możecie być mile zaskoczeni. :)