Zaspoilerować się nie da, bo to film oparty na prawdziwych wydarzeniach. Do tego koncentrujący sie na głównym wątku i dwóch głównych bohaterach - Fitzu i Unabomberze, Bez pobocznych- prywatne lub romansopodobne wątki, które niekiedy rozmywają serial nie mają tu miejsca. Odnoszę wrażene że wszystko co widz dostaje jest dobrze przemyślane i ma znaczenie. Dostajemy więc - kawałek po kawałku - konstrukcję osobowości, motywy działania, ideę i filozofię jednej strony, oraz najpierw wyzwanie zawodowe, próbę zrozumienia idei aż w końcu fascynację nią u drugiej
Film jest według mnie ciekawie podanym studium osobowości neurotycznej i społecznie nieprzystosowanej. Stawia szereg pytań, m.in - czy taki pozasysteowy sposób funkcjonowania jest charakterystyczny dla jednostek -mówiąc oględnie - nadwrażliwych? Czy gdyby nie ich problemy z adaptacją do 'typowego' społeczeństwa, idee i filozofia zawarte w manifeście Unabombera znalazłyby w ich życiu miejsce? Czy - gdyby ludzie sie wzajemnie słuchali, lub mówili dostatecznie głośno - świat byłby łatwiejszy w 'obsłudze' i nie wymuszał używana przemocy?
Naprawdę fajnie skrojony serial