Trzeci odcinek i cały ten serial jest po prostu arcydziełem! Nie wiem skąd scenarzysta miał pomysł na ukazanie tego w tak wysoko realistyczny sposób. W ogóle Więckiewicz i Rogucki czyli Zasada i Wieczny - ten duet, to w jaki sposób oni grają swoje rolę w tym filmie jest mistrzostwem świata. I ten tekst, kiedy ze szpitala dzwonią do jego żony i mówią, że właśnie kolejni umarli... A Wieczny z przejęciem mówi: O k....! jednym karawanem nie dam rady...

Czy to nie jest genialne? Czy to nie jest takie zwyczajnie ludzkie, takie prawdziwie codzienne?