Uznana za najwybitniejszą polską aktorkę tragiczną XIX wieku, Helena Modrzejewska była artystką szczególnie sprawdzającą się w ukochanych przez siebie Szekspirze, Schillerze, Słowackim. Marzyła o wprowadzeniu na warszawską scenę utworów zakazanych wówczas romantyków, o inscenizacji w Polsce arcydzieł sztuki światowej, a na świecie - arcydzieł dramaturgii polskiej. Pochodzącą z nizin społecznych artystkę cechowa upór i konsekwencja, które to, poza jej niekwestionowanym talentem, zaprowadziły ją na sam szczyt.