Żałuję, że jest tak mało wątków z przeszłości i dzieciństwa głównej bohaterki. Najbardziej podobalo mi się przedstawienie dorosłych dzieci policjanta w odniesieniu do wychowania, jakiego doświadczyli. Straszne, że żyjąc pod skrzydłami bokserskich rękawic ojca, nie rozumie się tego i wręcz tłumaczy go przed innymi. Tylko terapia może pomóc zrozumieć takie dzieciństwo.

Sądzę że tylko dzieci policjantów/mundurowych (oczywiście nie wszystkich) są w stanie zrozumieć niektóry mechanizmy zachowania Karoliny. Niektóre sceny z dzieciństwa Karoliny niestety sama przeżyłam