Moje refleksje po trzech odcinkach. Właściwie, to w połowie trzeciego się poddałem. Krótkie streszczenie ale bez spojlerów.
Główny bohater paląc, ćpając i szukając innych sposobów na odurzanie się, przeżywa liczne rozterki - bo pies go obsikał i ogólnie życie ma do dupy. Z tych rozterek rodzą się wewnętrzne monologi - tak gdzieś z 50 % czasu filmu. Kolejne 40 % wypełnione jest pokazywaniem podobnie uzależnionych ludzi, choć nieco odmiennie popapranych - każdy po swojemu, taka plejada anomalii. Pozostałe 10 % to fabuła i - chciałem napisać - akcja. Ale jaka akcja?
Posępne nudy, do których już nie chcę wracać.