"Niemcy współpracowali z radzieckim NKWD w dziele eksterminacji narodu polskiego. Wyrazem
daleko posuniętej kooperacji były wspólne konferencje Gestapo i NKWD. Pierwsza konferencja
wspólna NKWD i Gestapo miała miejsce w Brześciu nad Bugiem 27 września 1939 roku. Jej
tematem przewodnim były metody zwalczania w zarodku przez obu okupantów konspiracji
niepodległościowej.
II Konferencja NKWD i Gestapo odbyła się pod koniec listopada 1939 roku w Przemyślu. Jej
tematyka została poszerzona o problem wymiany jeńców polskich oraz metodykę eksterminacji
ludności polskiej. W dniu 20 lutego 1940 roku rozpoczęła się w Zakopanem w willi "Pan Tadeusz"
III Metodyczna Konferencja NKWD i Gestapo. Wspólne plany eksterminacyjne konstruowano do 4
kwietnia 1940 roku.
W marcu 1940 kolejna podkonferencja miała miejsce w Krakowie. Nazistowska akcja A-B
polegająca na wymordowaniu polskiej inteligencji została dzięki tym konferencjom skoordynowana
z radziecką akcją rozstrzeliwania jeńców w Katyniu, Twerze i Charkowie oraz więźniów w Bykowni
i Kuropatach pod Mińskiem.
Protokół końcowy III Metodycznej Konferencji Gestapo-NKWD zakładał likwidację ludności polskiej
do roku 1975 poprzez jej wymordowanie i deportacje."
"George Watson z Uniwersytetu w Cambridge uważa, że los polskich oficerów w niewoli radzieckiej został przesądzony na wspólnych konferencjach NKWD i Gestapo. Duże znaczenie wspólnym konferencjom NKWD i Gestapo przypisuje także Robert Conquest w pracy „Stalin: Breaker of Nations”.
Współpraca obejmowała:
- Wymianę informacji między ZSRR oraz III Rzeszą na temat polskiej konspiracji.
- Eliminację polskiej elity przywódczej oraz polskiej inteligencji.
- Działania zmierzające do wynarodowienia Polaków w celu pozbawienia ich tożsamości narodowej i włączenie populacji narodowości polskiej w narody obu krajów w ramach germanizacji bądź rusyfikacji.