Na początku ciężko się odnaleźć przez pogmatwaną narrację. Dużo tu skoków w chronologii, retrospekcje mieszają się z obecną akcją i tworzą nieznośne przeskoki. Idzie przywyknąć, bo w późniejszych odcinkach wszystko się skleja, a w pewnym momencie pojawił się nawet łopatologiczny odcinek, który tłumaczy wszystko (dosłownie) czarno na białym. Co do samego serialu, nie jest to horror. To baśń, w ostateczności romansidło - opowieść o miłości, poświęceniu, przemijaniu. Może i są jakieś tam duchy, wielkie straszące rezydencje, potwory z jeziora i creepy małe dziewczynki, ale zdecydowanie nie o tym to wszystko. Bardzo zgrabnie zagrane i zrealizowane, choć nieco przydługie. Myślę, że na skróceniu materiału o połowę serial wiele by nie stracił - zwłaszcza, że i tak wiele scen ogląda się po kilka razy (patrz punkt 1). Ogólnie mówiąc wyszło całkiem nieźle, na długi jesienny wieczór naprawdę polecam.