Plusy: Oniryzm; miejscami atmosfera jak u Lyncha; baśniowy klimat; historia angażująca widza; nieoczywista narracja budująca atmosferę grozy i tajemnicy; dylematy moralne przed którymi stają bohaterowie; początkowo irracjonalne zachowania bohaterów stają się uzasadnione w świetle wyłaniającego się tła narracyjnego; dopracowana dualistyczna wizja świata; kreacja aktorska Amelie B. Smith (Flory).

Minusy: Irytujący, zmanierowany styl aktorski; irytująca główna bohaterka, która cały czas albo krzyczy albo płacze; pretensjonalna muzyka (jak z Klanu), która jest zbyt idealnie dopasowana do specyfiki sceny i nastroju bohaterów; pompatyczne, pseudointelektualne, pretensjonalne dialogi.